Doorgaan naar hoofdcontent

Even tot tien tellen

Afgelopen week vloog op social media weer iemand uit de bocht met een doodverwensing. In dit geval een voorzitter van de PvdA-afdeling Katwijk. De persoon in kwestie is waarschijnlijk niet de laatste persoon die zich op social media deed gelden met ongefundeerde uitspraken en doodverwensingen. Het is maar te hopen dat zijn uitingen op social media en het gevolg daarvan (aftreden als voorzitter en een negatieve sfeer rond zijn persoon) een positief effect heeft gehad. Namelijk dat het bewustzijn is toegenomen dat onbehoorlijk gedrag op social media niet verstandig is en een prijs kent.

Tot nu toe zijn er helaas nog ontelbaar veel voorbeelden van onbeschaafd gedrag op social media. Menig nieuwsbericht op Twitter of Facebook, tweets of berichten van politici op Twitter of Facebook of reacties op televisie-programma´s worden niet zelden voorzien van weinig flatteus commentaar. Daarbij is niet alleen sprake van een bedenkelijke boodschap maar ook de manier waarop (veelal een totaal gebrek aan interpunctie) geeft aanleiding tot snel doorscrollen.

Het plaatsen van dergelijke uitingen op social media is in de eerste plaats natuurlijk een eigen verantwoordelijkheid. Tevens wil ik niet tornen aan de vrijheid van meningsuiting. Het lijkt me echter wel aanbevelenswaardig als degenen die op social media hun mening willen uiten iets langer nadenken over hun tweet of reactie op social media.

Welk beeld wil je van jezelf achterlaten? Zou je in een zaaltje ook overgaan tot geschreeuw en gescheld? Wat is je maatschappelijke positie? Kan mijn uiting mijzelf en/of mijn (professionele) omgeving ernstige schade toebrengen? Is er sprake van correct Nederlands? Kortom, iets meer aandacht voor persoonlijk reputatiemanagement kan een hoop negatieve beeldvorming ten aanzien van je eigen persoon voorkomen. Op die manier bewijs je jezelf, je omgeving en de vrijheid van meningsuiting een enorme dienst. Even tot tien tellen voordat je iets plaatst op social media kan daarom helemaal geen kwaad.










Reacties

Populaire posts van deze blog

Kier Brul jr. overleden

Cultuur met een kleine of grote 'C'?

Ongeveer anderhalve maand geleden bezocht ik, zoals wel vaker, op een zaterdagmiddag de bibliotheek aan de Schelpendam. Met het plan om even een aantal kranten door te nemen, viel ik daar middenin een akoestisch mini-concert van een artiest wiens naam ik helaas ben vergeten. Er hing een leuke sfeer met dit concert, letterlijk en figuurlijk tussen de boeken. De kleinschaligheid, ook wat betreft actieve toehoorders (ongeveer 8 m/v), was prettig en stoorde mij allerminst bij het doornemen van de kranten. Cultuur met een grote 'C', wat mij betreft, vanwege de passie van de artiest en het enthousiasme van het beperkt aanwezige publiek. Ik was dan ook verbaasd toen ik na afloop vernam dat dergelijke kleinschalige optredens niet meer zouden plaatsvinden. Er was geklaagd over geluidsoverlast; einde oefening... Omdat het merendeel van de bezoekers van de hoofdbibliotheek uit Katwijk aan Zee afkomstig zijn, zullen de bezwaren waarschijnlijk wel uit die hoek afkomstig zijn. Ik neem over...

Aan de slag met duurzaam versimpelen

"Make it as simple as possible. But not simpler". Het wordt hoog tijd dat 'overheidsland' werk gaat maken van deze uitspraak van Albert Einstein. De ellende rondom de uitbetaling van hulpverleners die werken voor patiënten met een Persoonsgebonden Budget toont in ieder geval aan dat de 'complexe nood' hoog is. Het betreffende PGB-systeem zit klaarblijkelijk zodanig ingenieus en complex in elkaar dat met correcte en tijdige uitbetaling al teveel is gevraagd. Als in een ander land de overheid problemen ondervindt met het uitbetalen van relatief simpele dingen als salaris, roepen we al snel dat sprake is van een 'failure state'. Laten we daarom hopen dat met deze PGB-problematiek, hetgeen onaanvaardbaar veel impact had op zorgverleners, een dure les is geleerd.  Meer rendement, minder gedoe Jammer genoeg staat deze 'PGB-ellende' niet op zichzelf. Als we het woord 'PGB-systeem' vervangen door een ander overheidsproduct zien we dezelf...

13 mei 1940

Op maandag 13 mei 1940 zijn er waarschijnlijk van verschillende kranten noodedities verschenen. Omdat het Tweede Pinksterdag was verschenen er immers geen reguliere edities. Ik heb een fragment van een noodeditie kunnen achterhalen. Verder vandaag ook een impressie van de gebeurtenissen. De 12e mei was - zoals gisteren al aangekondigd - geëindigd in grote mineur aan Nederlandse zijde. Dat drong in de avond van die dag goed door in Den Haag, waar men slecht nieuws kreeg te verwerken. Allereerst was er het doorbreken van de frontlijn bij de Grebbeberg, waar toen slechts de stoplijn resteerde om de Grebbelinie als geheel te behouden. Daarnaast was er geen spoor van Franse progressie in Noord-Brabant. Als klap op de vuurpijl begonnen de signalen erg sterk te worden dat een sterk Duits leger door Noord-Brabant kruiste om zich in de sector Breda in verbinding te stellen met het bij Moerdijk verdedigde Duitse bruggenhoofd. Rond middernacht kreeg men bevestiging van die berichten, toen de aflu...

En het orkest speelde verder...

Afgelopen week was het weer raak, helaas. Een moslimterrorist meende een vreedzame Kerstmarkt in Straatsburg te moeten terroriseren door eerst Allahu Akbar te roepen en vervolgens te schieten op onschuldige bezoekers. Intussen zijn er vijf doden te betreuren. Vijf mensen die zich erop verheugden om een Kerstmarkt te bezoeken.... De respons op dit drama was zoals verwacht: een klopjacht op de dader (met het doodschieten van deze moslimfundamentalist als uiteindelijk bevredigend resultaat), bloemen op de plek des onheils, een minuut stilte in het Europees Parlement (Straatsburg is de stad van de plenaire vergaderingen van het Europees Parlement) en dat was het dan. Premier Rutte zei in een reactie: "Belangrijkste verzet dat we tegen dit soort idioten kunnen bieden is gewoon ons leven blijven leiden."  Ja, dat is iets te makkelijk gezegd. De uitspraak doet een beetje denken aan premier De Geer, die zelfs op de eerste oorlogsdag op 10 mei 1940 nog niet wilde geloven da...