In het Parool van zaterdag 20 februari las ik een column van Felix Rottenberg over het idee van de voorzitter van de werkgeversorganisatie VNO-NCW, Hans de Boer. Zijn idee om alleen vluchtelingen met baankansen is in ieder geval een poging om meer grip te krijgen op de toestroom van vluchtelingen. Een verscherping van het asielbeleid, al dan niet in Europees verband, naar het Zwitsers model (laten we dichtbij blijven) lijkt mij een beter idee. Vluchtelingen zonder geldige documenten maken er geen kans, personen die zich voordoen als vluchteling (maar het dus niet zijn) kunnen daarvoor gevangenisstraf krijgen en een strengere aanpak van schijnhuwelijken. Kortom, stuk voor stuk maatregelen die ervoor zorgen dat 'echte' vluchtelingen meer kans maken. Ik ken overigens nog wel meer maatregelen om de huidige massale instroom in te perken, maar dat verder terzijde.
Het is namelijk een nog beter idee om het Vluchtelingenverdrag uit 1951 te herzien. Dit verdrag werd onder ander omstandigheden opgesteld, waarvoor op dit moment een hoge prijs voor moeten worden betaald. Immers, er is een verdragsbepaling dat stelt dat iedere asielzoeker die als vluchteling wordt erkend, dezelfde rechten hebben als andere ingezetenen (het kiesrecht uitgezonderd). Op deze manier krijgen vluchtelingen wel erg veel rechten toegekend maar wordt geen rekening gehouden met de overige inwoners.
Gelet op de massale toestroom van vluchtelingen is de bepaling van gelijke rechten op alle voorzieningen van de verzorgingsstaat op de lange(re) niet meer vol te houden. Het geeft tevens aan dat dit Vluchtelingenverdrag letterlijk en figuurlijk in een andere tijd is opgesteld. Dat maakt het lastig om dit verouderde verdrag nog steeds als norm aan te houden, zoals Rottenberg stelt in zijn column.
Kortom, het wordt tijd voor een Vluchtelingenverdrag versie 2.0 waarin op z'n minst rekening wordt gehouden met de explosieve bevolkingsgroei in bepaalde delen van de wereld en de massa-immigratie die dat tot gevolg heeft. Als eigentijdse problemen met eigentijdse middelen kunnen worden opgelost, is dat goed voor het draagvlak onder bestaande inwoners, wordt de verzorgingsstaat gered, stijgen de kansen voor de 'echte' vluchteling op een humanitaire behandeling en neemt de kans af dat men (bijvoorbeeld het electoraat) kiest voor extremen. Het lijkt me een mooi agendapunt op de eerstvolgende Europese top van de EU-lidstaten en nog mooier als Nederland dit als voorzitter inbrengt. Werk aan de winkel!
Reacties
Een reactie posten