Probleemontkenning lijkt een vak apart, net als zwichten van druk van buitenaf. Op het moment dat een aantal protestante en katholieke scholen in Den Haag ervoor kiest om het Paasfeest aan te passen, schieten toch nog verrassend veel mensen in de 'ja maar-reflex'. Ja, maar wat stelt christelijk onderwijs in een ontkerkelijkt Nederland nog voor? Ja, maar respect hebben voor elkaar is ook belangrijk...Dan speelt stiekem natuurlijk ook nog het getal mee want hoe meer leerlingen een school heeft, hoe beter. Nog een: Ja, maar het is aan scholen zelf om te bepalen hoe ze Pasen of Kerst precies invullen. Tja, waar ligt de grens? Straks wordt de kiem gelegd voor een republiek omdat scholen zelf mogen invullen hoe ze precies tegen het koningshuis aankijken. Om maar iets te noemen. Ruggengraat tonen, of daaraan appelleren kun je maar beter nalaten want voor je het weet zit je in de verkeerde hoek. Dan is er natuurlijk ook nog de invloed van geradicaliseerde ouders van islamitische afkomst. Het heeft bepaald zin om druk uit die hoek te weerstaan. Een christelijke school moet een christelijke school blijven.
 |
| Uit het AD van 13 april 2017. |
Gisteravond konden we in een reportage van Saskia Dekker in Nieuwsuur zien wat het resultaat is van problemen ontkennen en het gebrek aan ruggengraat. De befaamde voorsteden in Frankrijk (de banlieues) staan tegenwoordig synoniem voor een parallelle samenleving. Ik beveel iedereen aan die reportage nog eens te bekijken. De situatie daar kan zomaar ons voorland worden als we op de huidige manier blijven doormodderen.
Als er dan eens ruggengraat wordt getoond, betreft het gelijk weer een verkeerd voorbeeld. Bij het evenement 'Discussiëren kun je leren' in debatcentrum De Balie waren kinderen van meerdere Amsterdamse basisscholen aanwezig. Op het moment dat er mocht worden gedanst op muziek verlieten leerlingen van basisschool As-Siddieq (wat een heerlijke Nederlandse naam...) de zaal. Desgevraagd antwoordden leerlingen dat men vanwege hun geloof niet naar dans mogen kijken en geen muziek mogen luisteren. Een woordvoerder van de Stichting Islamitische Scholen Amsterdam melde dat men meedoet aan evenementen 'met behoud van onze identiteit.'
Zo. Over ruggengraat gesproken. Daar kunnen bepaalde schoolverenigingen met protestantse of katholieke grondslag nog iets van leren. Jammer alleen dat het hier een pure vorm van islamisering betreft. Want iedere basisschoolleerling in Nederland dient in aanraking te komen met muziek en dans. Werk aan de winkel voor de staatssecretaris van Onderwijs. Met grenzen stellen is niets mis. Opnieuw moet hier voorrang worden gegeven aan het nemen van verantwoordelijkheid in plaats van het geven van vrijheid. Het doen van politiek correct uitspraken, wegkijken van problemen en andersdenkenden een islamofobe of tokkie-sticker opplakken heeft in ieder geval een prijs. Bekijk, om te beginnen, eens die eerdergenoemde reportage van Nieuwsuur om te zien welke prijs in Frankrijk wordt betaald. Vooralsnog zijn we hard op weg het slechte voorbeeld van de 'banlieues' te volgen. Het verbieden van een pro-Israel demonstratie vanwege veiligheidsredenen is daarvan een vreselijk voorbeeld.
Reacties
Een reactie posten