Met het incident in de Thalys, waarbij het gelukkig bij een incident is gebleven dankzij heldhaftig optreden, dringt zich wederom de vraag op of en zo ja welke veiligheidsmaatregelen moeten worden genomen.
Volgens de woordvoerders van linkse fracties plus de VVD in de Tweede Kamer kunnen dit soort incidenten nooit volledig worden uitgebannen. Zeker, terroristen kunnen altijd en overal toeslaan, terroristen kunnen de volgende keer weer heel ergens anders opduiken en het creëren van schijnveiligheid met op iedere hoek van de straat een agent heeft tevens een betrekkelijke veiligheidswaarde. Allemaal waar.
Toch is het op z'n minst een goed idee om het huidige veiligheidsbeleid nog eens goed langs de meetlat van terrorisme anno 2015 te leggen. Om te beginnen is het argument dat je nooit alles kan voorkomen nogal kortzichtig. Schaf de beveiliging in de Tweede Kamer, de luchthavens en elders dan maar af, want puntje bij paaltje heeft het toch allemaal geen zin. Dat is zo'n beetje de strekking van eerdergenoemde woordvoerders. Een naïeve, wereldvreemde links-pacifistische nederlagen-strategie wat het gevoel dat de overheid over onze veiligheid waakt, niet echt doet toenemen.
De oproep tot meer zelfredzaamheid van burgers maakt het allemaal niet veel beter. Een juweliersvrouw die haar eigendommen probeert te beschermen en zich moet verweren door twee overvallers, die daarvoor willens en wetens het risico nemen, dood te schieten, heeft al de grootste moeite om er zonder vervolging vanaf te komen. Laat staan oplettende burgers, die daarbij het risico lopen dat men excessief geweld heeft gebruikt. Met alle gevolgen van dien. Overigens, als zelfredzaamheid het devies wordt, kunnen dan de belastingen omlaag? Immers, we betalen belasting om de politie en veiligheidsdiensten goed te laten functioneren.
Tevens is het te makkelijk om het allemaal maar aan de veiligheidsdiensten over te laten. Het incident in de Thalys bewijst dat. Immers, de Marokkaan in kwestie was al eerder in het vizier. Onoplettendheid van de veiligheidsdiensten had zomaar een slachtpartij in een trein tot gevolg kunnen hebben. De veiligheidsdiensten kunnen het dus niet alleen. Een slagvaardige AIVD met volop samenwerking met andere veiligheidsdiensten vereist meer budget. Men zal dus de portemonnee moeten trekken en meer heldere keuzes moeten maken. Alleen al hierom ben ik benieuwd naar de nieuwe Miljoenennota.
Er is in mijn ogen dringend behoefte aan meer balans in het gebruik van de instrumenten om de veiligheid in openbare voorzieningen te verbeteren en/of op peil te houden. Wat mij betreft dus toegangscontrole bij internationale treinen, meer zichtbare aanwezigheid van politie op drukke en kwetsbare plekken met veel mensen, veel meer samenwerking tussen de veiligheidsdiensten in Europa, meer budget en daarmee slagkracht voor het leger, een nieuw asielbeleid, een ander beleid ten opzichte van probleemjongeren in probleemwijken en, last but not least, het verbannen van de gedachte dat in Nederland dergelijke incidenten niet kunnen gebeuren.
Het is, kortom, tijd voor een nuchtere kijk op ons veiligheidsbeleid zonder dat men al van tevoren het hoofd in de schoot legt. De Nederlandse belastingbetaler (en natuurlijk alle andere belastingbetalers uit andere EU-lidstaten) wordt met een dergelijke houding aan z'n lot overgelaten. De belastingbetaler verdient beter dan dat. Politici die willen wachten op een meer concrete aanleiding voordat men eindelijk maatregelen wil nemen, zijn te laat en tevens geen knip voor de neus waard. Het is andermaal de hoogste tijd om een nuchter veiligheidsbeleid te gaan voeren. Wie zwakte toont, lokt geweld uit.
Reacties
Een reactie posten