'Non, mais c'est l'hallu!'

Non, mais c'est l'hallu! Niet.Te.Geloven. Vrijdagavond was onze manier van leven zoals we dat kennen in onze open samenleving 'under attack'. Met het leegschieten van kalasjnikovs op onschuldige mensen, in een restaurant, op straat, bij een concert en met (gelukkig) mislukte zelfmoordaanslagen nabij een voetbalwedstrijd heeft IS wederom een zwart en lafhartig visitekaartje afgegeven. Vrijdag in Parijs, morgen wellicht elders in Europa.

Chaos en paniek nabij La Place de la Republique

Zaterdagochtend zei de premier dat we in oorlog zijn met IS. Duidelijke taal maar hier is wel sprake van een ander soort oorlog. Zoals de bajonetten in augustus 1914 achterhaald waren, onze waterlinie in 1940 geen betekenis meer had, zo vraagt de huidige oorlog tegen terrorisme ook om een eigentijdse aanpak. Bijvoorbeeld: Een krachtige verdediging van onze normen en waarden en manier van leven, een veel strenger - Europees - asielbeleid met uiteraard een strenge handhaving daarvan, een veiligheidsdienst met slagkracht, het aanpakken van kanslozen die zich in twee werelden bevinden, strenge bewaking van de Europese buitengrenzen, een sterke defensie en - als EU - betere geopolitiek bedrijven. Om maar iets te noemen. Als we die handschoen oppakken, zonder dat we vastlopen in hopeloze naïviteit, hebben we kans dat we deze oorlog winnen. Het angstbeeld van donkere en duistere tijden met een Sharia-politie in een Europees Arabië zal ons dan bespaard blijven...