Vluchtelingentop: De EU ligt als kalkoen op het bord van de Turken

"Let us never negotiate out of fear, but let us never fear to negotiate", zei John F. Kennedy ooit. Wijze en actuele woorden, gelet op de Vluchtelingentop van de EU met Turkije die vandaag wordt gehouden. Getracht wordt om tot een deal te komen over het verminderen van de vluchtelingenstroom naar Europa. Het is maar te hopen dat dit citaat weerklinkt in de Brusselse vergaderkamers.

De bange werkelijkheid is echter dat de EU bij Turkije op schoot zit en dat het onderhandelingsresultaat uitsluitend in het voordeel van de Turken zal uitvallen. Het voorstel om nog eens 400.000 vluchtelingen extra op te nemen, met de (ijdele) hoop dat Turkije de overige vluchtelingen tegenhoudt illustreert pijnlijk de wanhoop. Tevens is het alweer een bewijs dat van de tot nu toe gevoerde nederlagen-strategie nog geen afscheid wordt genomen. Ga maar na:

1. De EU vraagt feitelijk aan Turkije om de migrantenstroom naar de EU te stoppen. Dat is op zich al een ziekmakende gedachte. Kennelijk is de EU niet bereid om de eigen buitengrenzen te bewaken, met alle middelen die het daartoe tot haar beschikking heeft. Het ligt voor de hand om allereerst stevig te investeren in de eigen buitengrenzen. Een eventueel voorstel om de NAVO bij die bewaking in te zetten, zou de Turken aan het denken moeten zetten. 

De Turkse 'miljarden' voor vluchtelingen in eigen land?

2. Turkije voert aan dat de huidige opvang van vluchtelingen het land tot nu toe 7 miljard euro heeft gekost. Dat is een ongehoord hoog bedrag en schromelijk overdreven. Je kunt met 7 miljard euro ontzettend veel doen voor de ongeveer 2,2 miljoen vluchtelingen in je land. Het bedrag wordt natuurlijk genoemd om enkele miljarden bij de EU los te peuteren. Deze simpele overdrijvingstactiek lijkt te werken...Met andere woorden; de toegezegde drie miljard euro is veel en veel te veel! Het heeft bijvoorbeeld veel meer nut om de Koerdische strijders te ondersteunen in hun effectieve strijd tegen IS. 

3. In een onderhandelingsproces over het sluiten van de grens voor vluchtelingen is de Turkse eis voor een soepeler visumbeleid voor haar onderdanen tamelijk bijzonder. Als de EU daarin meegaat, halen alle maatregelen voor een betere grensbewaking niets uit. Immers, de onderhandelingen gaan over een poging om vreemdelingen buiten de deur te houden; niet om nog meer vreemdelingen binnen te halen. Daarbij: Een gevolg van een tegemoetkoming aan deze eis is natuurlijk dat de handel in valse Turkse paspoorten binnenkort snel ongewoon grote proporties gaat aannemen...Moet ik nog meer zeggen? 

4. De belofte dat Turkije vluchtelingen in eigen huis houdt, is tot nu toe net zoveel waard als de belofte dat Turkije IS gaat bestrijden. Tot nu toe hebben de Koerden de meeste klappen opgevangen van de Turkse agressie in Syrië. Turkije heeft alle belang bij het doorsturen van vluchtelingen naar Europa omdat Erdogan op die manier verzekerd blijft van een sterke onderhandelingspositie met alle voordeeltjes van dien welke hem door angstige EU-leiders wordt aangereikt. Overigens, waarom worden Libanon, Jordanië en Marokko (met veel Afrikaanse migranten) niet bij deze onderhandelingen betrokken? Als je het goed aanpakt, kun je een goed onderhandelingsresultaat halen als je deze landen erbij betrekt. 

5. De eventuele toezegging van Turkije om de democratische omstandigheden en de mate van persvrijheid, mensenrechten en de onafhankelijkheid van de rechtspraak te verbeteren, zal eveneens boterzacht zijn. Trouwens, hoe meet je verbeteringen op dat vlak? Door het aantal arrestaties en moordaanslagen te gaan turven? De stand van zaken op dit vlak is nóg een argument om de Turkse eis voor hervatten van het EU-toetredingsproces resoluut af te wijzen als gespreksonderwerp.  

6. De eis om het toetredingsproces van Turkije bij de EU had een signaal voor de EU moeten zijn om de Vluchtelingentop überhaupt niet door te laten gaan. Deze eis van Turkije getuigt van schaamteloos gebruik maken van de omstandigheden. In plaats daarvan moet het overmaken van miljarden naar Turkije afhankelijk worden gemaakt van de bereidwilligheid van de Turken om de bezetting van Noord-Cyprus te beëindigen. 

Angst is een slechte raadgever. Helaas lijkt het erop dat de EU zich door angst laat leiden en laat het na om voor zichzelf een riante onderhandelingspositie te creëren. Het ontbreekt de EU zelfs aan de moed om scherp te onderhandelen met de Turken. Op deze manier doet de EU zichzelf tekort en heeft het, net als de Turkse kiezer bij de laatst gehouden verkiezingen, het nakijken bij de chantage-politiek van Erdogan. Het heeft er alle schijn van dat 'Europa', langer dan alleen vandaag, als 'Turkey' op het bord van Erdogan ligt. De prijs die Europa moet betalen voor het 'smullen' van Erdogan zal hoog zijn.