Doorgaan naar hoofdcontent

Raif Badawi moet vrij!

Eind oktober werd aan de Saoedische blogger Raif Badawi de Sacharov Vrijheid van Denken Prijs 2015 toegekend. Raif Badawi is een prominente Saoedische blogger met liberale ideeën. In zijn blog uitte hij kritiek op de Saoedische autoriteiten en de religieuze leiders. Hij stelde de politisering van de islam ter discucussie. Hij schreef over het gevaar van de verspreiding van extremistisch gedachtegoed op universiteiten. Ook kaartte hij het Saoedische verbod op Valentijnsdag aan: waarom is er een verbod? Hij schreef vurige betogen voor de vrijheid van religie en hij verbaasde zich over het feit dat moslims een moskee wilden bouwen op de plek waar het World Trade Center stond in New York. 

De beloning in eigen land voor het delen van zijn liberale ideeën bestond uit duizend zweepslagen, een gevangenisstraf van tien jaar, een boete van 191.000 euro en een reisverbod van tien jaar. Deze straf kreeg hij in september opgelegd. Onder meer voor het "beledigen van de islam" maar naar verluidt toch vooral voor zijn blog. De straf van duizend zweepslagen duurt twintig weken lang, met vijftig slagen per week; elke vrijdag na het middaggebed.
Raif Badawi

Persorganisatie Freedom House beschouwt Saoedi-Arabië als een van de meest repressieve landen ter wereld. Met een score van 84 op een schaal van 0 tot 100 (100 is geen persvrijheid) is het niet verwonderlijk dat publicaties die de nationale veiligheid schaden zijn verboden. Op afvalligheid staat de de doodstraf. De mate van internetvrijheid laat ook veel te wensen over. Geregeld worden burgers opgepakt en accounts afgesloten. Je vraagt je af; waarom worden de producten uit Saoedi-Arabië niet gelabeld? Al die 'muren' in Saoedi-Arabië, zoals de 'muur' die om het bijhouden van een blog is gebouwd, kent men in Israël niet: de enige democratische rechtsstaat in het Midden-Oosten. Het op grote schaal 'bezet' houden van burgerlijke vrijheden is kennelijk minder erg. Een blogger met een mening weet zich in Saoedi-Arabië verzekerd van 1000 stokslagen...

Raif Badawi kent inmiddels de impact van de 'muren' in Saoedi-Arabië. Letterlijk en figuurlijk. Afgelopen week is hij overgebracht naar een isoleercel en is hij in hongerstaking gegaan. Badawi zit sinds 2012 vast. Afgelopen donderdag deed zijn vrouw namens hem nog een oproep aan koning Salman om Raif vrij te laten. Veel hoop op een snelle vrijlating is er helaas niet. Zijn vrouw zal woensdag in Straatsburg de EU Sacharov Vrijheid van Denken Prijs 2015 ophalen.

Wat kunnen we doen om deze blogger, die slechts gebruik wilde maken van de vrijheid van meningsuiting, vrij te krijgen? Twee tips, waarbij ik vooral de mensen die zeggen zichzelf niet in moslim-extremisme te herkennen zou willen oproepen van zich te laten horen.
1. Stuur een bericht naar de Saoedische ambassade.
2. Koop zijn boek '1000 stokslagen voor de vrijheid'.

Hopelijk komen er voor Raif Badawi en zijn gezin betere tijden aan. Raif Badawi moet vrij!


Reacties

Populaire posts van deze blog

Kier Brul jr. overleden

Cultuur met een kleine of grote 'C'?

Ongeveer anderhalve maand geleden bezocht ik, zoals wel vaker, op een zaterdagmiddag de bibliotheek aan de Schelpendam. Met het plan om even een aantal kranten door te nemen, viel ik daar middenin een akoestisch mini-concert van een artiest wiens naam ik helaas ben vergeten. Er hing een leuke sfeer met dit concert, letterlijk en figuurlijk tussen de boeken. De kleinschaligheid, ook wat betreft actieve toehoorders (ongeveer 8 m/v), was prettig en stoorde mij allerminst bij het doornemen van de kranten. Cultuur met een grote 'C', wat mij betreft, vanwege de passie van de artiest en het enthousiasme van het beperkt aanwezige publiek. Ik was dan ook verbaasd toen ik na afloop vernam dat dergelijke kleinschalige optredens niet meer zouden plaatsvinden. Er was geklaagd over geluidsoverlast; einde oefening... Omdat het merendeel van de bezoekers van de hoofdbibliotheek uit Katwijk aan Zee afkomstig zijn, zullen de bezwaren waarschijnlijk wel uit die hoek afkomstig zijn. Ik neem over...

Aan de slag met duurzaam versimpelen

"Make it as simple as possible. But not simpler". Het wordt hoog tijd dat 'overheidsland' werk gaat maken van deze uitspraak van Albert Einstein. De ellende rondom de uitbetaling van hulpverleners die werken voor patiënten met een Persoonsgebonden Budget toont in ieder geval aan dat de 'complexe nood' hoog is. Het betreffende PGB-systeem zit klaarblijkelijk zodanig ingenieus en complex in elkaar dat met correcte en tijdige uitbetaling al teveel is gevraagd. Als in een ander land de overheid problemen ondervindt met het uitbetalen van relatief simpele dingen als salaris, roepen we al snel dat sprake is van een 'failure state'. Laten we daarom hopen dat met deze PGB-problematiek, hetgeen onaanvaardbaar veel impact had op zorgverleners, een dure les is geleerd.  Meer rendement, minder gedoe Jammer genoeg staat deze 'PGB-ellende' niet op zichzelf. Als we het woord 'PGB-systeem' vervangen door een ander overheidsproduct zien we dezelf...

13 mei 1940

Op maandag 13 mei 1940 zijn er waarschijnlijk van verschillende kranten noodedities verschenen. Omdat het Tweede Pinksterdag was verschenen er immers geen reguliere edities. Ik heb een fragment van een noodeditie kunnen achterhalen. Verder vandaag ook een impressie van de gebeurtenissen. De 12e mei was - zoals gisteren al aangekondigd - geëindigd in grote mineur aan Nederlandse zijde. Dat drong in de avond van die dag goed door in Den Haag, waar men slecht nieuws kreeg te verwerken. Allereerst was er het doorbreken van de frontlijn bij de Grebbeberg, waar toen slechts de stoplijn resteerde om de Grebbelinie als geheel te behouden. Daarnaast was er geen spoor van Franse progressie in Noord-Brabant. Als klap op de vuurpijl begonnen de signalen erg sterk te worden dat een sterk Duits leger door Noord-Brabant kruiste om zich in de sector Breda in verbinding te stellen met het bij Moerdijk verdedigde Duitse bruggenhoofd. Rond middernacht kreeg men bevestiging van die berichten, toen de aflu...

En het orkest speelde verder...

Afgelopen week was het weer raak, helaas. Een moslimterrorist meende een vreedzame Kerstmarkt in Straatsburg te moeten terroriseren door eerst Allahu Akbar te roepen en vervolgens te schieten op onschuldige bezoekers. Intussen zijn er vijf doden te betreuren. Vijf mensen die zich erop verheugden om een Kerstmarkt te bezoeken.... De respons op dit drama was zoals verwacht: een klopjacht op de dader (met het doodschieten van deze moslimfundamentalist als uiteindelijk bevredigend resultaat), bloemen op de plek des onheils, een minuut stilte in het Europees Parlement (Straatsburg is de stad van de plenaire vergaderingen van het Europees Parlement) en dat was het dan. Premier Rutte zei in een reactie: "Belangrijkste verzet dat we tegen dit soort idioten kunnen bieden is gewoon ons leven blijven leiden."  Ja, dat is iets te makkelijk gezegd. De uitspraak doet een beetje denken aan premier De Geer, die zelfs op de eerste oorlogsdag op 10 mei 1940 nog niet wilde geloven da...