Blog op zondag

De komst van drie windmolenparken voor de kust van Noordwijk ,  Katwijk  en Zandvoort  is weer een stap dichterbij gekomen. In de Tweede Kamer steunt een ruime meerderheid de plannen in die richting van minister Kamp.  Kiezen voor windmolenparken in de Noordzee is de makkelijkste weg maar getuigt ook van een beperkte blik, bij de ministeries van Economische Zaken en van Milieu en kennelijk ook bij de meerderheid in de Tweede Kamer. Jammer, want nog afgezien van de horizonvervuiling zijn er andere en betere opties waarmee de doelstellingen uit het  Energieakkoord  óók gehaald kunnen worden. Als men zonder oogkleppen probeert om de doelstellingen te halen uit het Energie-akkoord, dan was de optie om energie uit het zonnige zuiden te halen vast en zeker onderwerp van gesprek zijn geweest. Zonnetorens in de buurt van de Spaanse stad Sevilla (bron: argusactueel.be) Elders in Europa hernieuwbare energie realiseren, het kan en het mág! Het is dus een realistische optie om bijvoorbe

Morgen, maandag, wordt er in Den Haag verder gepraat over de problematiek rondom de Bed-bad-brood-regeling. De gesprekken verlopen moeizaam en er bestaat een reëel gevaar dat het kabinet Rutte II over deze kwestie gaat vallen. Dat lijkt me een slechte zaak. Het kabinet Rutte II moet blijven. Een aantal redenen. 1. De economie trekt aan. Politieke instabiliteit is slecht voor het vestigingsklimaat in Nederland en daarmee slecht voor de economie. Het voorzichtige economische herstel mag niet teniet worden gedaan door een crisis over een Bed-bad-brood-regelin g. De economische belangen zijn simpelweg te groot. Bovendien is het prettig als je de vruchten kunt plukken van het zelf ingezette beleid. Vecht daarom door voor een verder herstel van onze economie, een gunstig ondernemersklimaat en werkgelegenheid. Verknal het oogstjaar 2016 niet! 2. Internationale ontwikkelingen De internationale veiligheidssituatie geeft genoeg zorgen. De situatie in Oost-Oekraïne, het mogelijk mislukke

Het Maagdenhuis in Amsterdam is ontruimd. Daarmee is na acht weken een einde gekomen aan de bezetting door een vijftigtal studenten, vermoedelijk van links-radicale huize. Niet geheel verrassend is er inwendig schade aangebracht aan het pand, met een - wel - verrassend schadebedrag (ca 500.000 euro). Het maakt het protest er niet bepaald geloofwaardiger op. Gelet op het aantal studenten die de Universiteit van Amsterdam telt (31.000) en het aantal bij het protest betrokken studenten kan ook al niet van een brede protestbeweging worden gesproken. Hoe geloofwaardig de gedane toezeggingen zijn, gedaan door het College van Bestuur , valt tevens te bezien. Zo is nog volstrekt onbekend welke bevoegdheden (en daarmee status) het toekomstige student-lid in het bestuur krijgt. Dat alle talen-opleidingen de komende twee jaar blijven bestaan en dat er meer geld wordt gereserveerd voor Geesteswetenschappen, kan niet direct als een doorbraak worden betiteld. Immers, het ging om meer inspraak voor

"Peace for our time". Premier Neville Chamberlain van Groot-Brittannië sprak deze woorden bij terugkeer in september 1938 nadat het Akkoord van München was getekend. We weten allemaal hoe het afliep met dit akkoord. Nu, 77 jaar later is er sprake van een principe-akkoord tussen de zes wereldmachten (VS, Duitsland, Groot-Brittannië, Frankrijk, Rusland, China) en Iran over het nucleaire programma van dit  land. Dit principe-akkoord roept vragen op. Allereerst rijst de vraag of dit akkoord een duurzaam akkoord betreft, voor de korte en lange termijn. Natuurlijk, sprake van een 'echt' akkoord is er nog niet. Eind juni weten we of dan al of niet de details van het principe-akkoord naar ieders tevredenheid zijn uitgewerkt. Echter, hebben we hier niet te maken met een zelfde soort deal als destijds in Munchen? Namelijk een akkoord met oogkleppen en gericht op het kopen van tijd?  Het lijkt erop. De kans dat het principe-akkoord dezelfde status krijgt als het Akkoor