Blog op zondag

Gisteren stond in De Volkskrant een interview met Fatima Elatik, voormalig raadslid en stadsdeelvoorzitter in Amsterdam en van Marokkaanse afkomst. Sinds '11 september' en de moord op Theo van Gogh vormen, zeker in Amsterdam, de begrippen 'diversiteit', 'de boel bij elkaar houden', 'deradicalisering' en 'integratie' interessante businessmodellen. Kennelijke angst bij het stadsbestuur in Amsterdam voor toenemende radicalisering in deze gemeenschap heeft ertoe geleid dat de gemeentelijke geldkraan wijd openging. Met duurbetaalde adviseurs, budget voor nieuwe moskeeën, 'programmamanagers' en 'projectleiders', een 'Meldpunt Moslimdiscriminatie' en zelfbenoemde 'experts deradicalisering' was/is sprake van blinde geldsmijterij. De pijnlijke waarheid is dat tot nu toe veel gemeenschapsgeld is besteed aan dure vriendjespolitiek van een klef kliekje, met een zekere rol voor mevrouw Elatik. Elkaar het balletje toespelen...

Aan de lange lijst van Islamitische terreuraanslagen konden afgelopen week weer drie terreuraanslagen worden toegevoegd. Afgelopen donderdag sloeg de terreur toe in Barcelona en Cambrils. Zoveel mogelijk slachtoffers maken door met een busje in te rijden op het publiek. Op vrijdag was het raak in de Finse stad Turku met een steekpartij. Ondanks deze ellende moeten we nog blij zijn dat het plan om met 100 gasflessen een aanval te plegen op de Sagrada Família is mislukt, vanwege een te vroege ontploffing in een woning. De (internationale) reacties op deze verschrikkelijke aanslagen met vele onschuldige burgers als slachtoffer, zijn nogal verschillend. Woordvoerders namens de VS en Australië zeiden - gelukkig - waar het op staat: Dit was moslimterreur. In (west-)Europa waren zowel regeringen als media minder expliciet. Men sprak van 'terreur' of van 'een busje' dat opnieuw voor onnoemelijk veel leed had gezorgd.  Dat we hier met een ongemakkelijke waarheid te maken...

De rellen in Charlottesville maken andermaal duidelijk dat van zowel extreem-rechts als extreem-links weinig goeds te verwachten is. Aanleiding van de rellen was een stukje onverwerkt verleden in de Verenigde Staten. Het standbeeld van generaal Robert E. Lee, aanvoerder van de Zuidelijke Staten in de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865). Eerder was het park, wat naar hem was vernoemd, al omgedoopt tot Emancipatie-park. Hoewel ik blij ben dat destijds de Noordelijke Staten de Burgeroorlog hebben gewonnen, kan ik me iets voorstellen bij de protesten tegen verwijdering van dat standbeeld. De geschiedenis wis je niet uit met het verwijderen van standbeelden of het hernoemen van parken of straten. Dergelijke doorzichtige politieke correctheid doet denken aan onze eigen 'discussie' over Zwarte Piet of de benadering van godsdienstwaanzinnigen in een bepaalde religie. Een demonstrant tijdens een eerdere demonstratie in Charlottesville . Net zo weerzinwekkend als het marcheren v...

Onlangs las ik een boek van Ian Kershaw over de laatste maanden van het Derde Rijk. Het was buitengewoon fascinerend om te lezen hoe het Nazibewind tot het laatst toe gebruik kon maken van de bestaande bestuursmechanismen. Met alle leed van dien. Verzetsmensen die een uur voor de binnenkomst van de Amerikanen conform procedure worden gefusilleerd, kampgevangenen die op dodenmars worden gestuurd zodat ze niet in handen van de geallieerden zouden vallen, salarissen die tot in april 1945 werden uitbetaald...Zo zijn er nog wel meer voorbeelden van maniakaal gedrag waarbij tot het laatste moment met een ziekelijk fanatisme werd vastgehouden aan de Nazi-leer.  De 'watertaxidienst' met migranten, door het NRC betiteld als 'vluchtelingen'.   Jammer genoeg is dat ziekelijke fanatisme van alle tijden. Het jongste voorbeeld van dergelijk maniakaal gedrag vormt de handelwijze van non-gouvermentele organisaties (NGO's) die koste wat kost migranten uit Afrika naar Europa...