Na de omwentelingen in Tunesië en Egypte heeft de Arabische Lente vaste grond onder de voeten gekregen. Toezeggingen van de Marokkaanse koning, een nieuwe premier in Jordanië en een geldinjectie van de koning van Saoedi-Arabië zijn voorbeelden van maatregelen die de onrust in die landen enigszins tot bedaren hebben gebracht, zeker in vergelijking met de situatie in andere landen in de Arabische wereld. In Libië, Syrië en Jemen is de situatie immers behoorlijk uit de hand gelopen of dreigt dit te gebeuren. Hopelijk met meer vrijheid voor de bevolking als uitkomst. Mijn nieuwjaarswens voor meer vrijheid in o.a. deze drie landen dreigt gevolg te krijgen en dat is positief.
De tussenstand is nu dat de opstandelingen in Libië, mede dankzij het militair ingrijpen conform VN-resolutie 1973, voorzichtig aan terrein winnen. In Syrië was het afgelopen weekend vooral in het zuiden van dat land onrustig. Omdat het regime de onrust kennelijk niet meer kan ontkennen - ook in Damascus was het onrustig - volgt morgen een televisietoespraak van de Syrische president Bashar Assad. Waarschijnlijk zal worden aangekondigd dat de noodtoestand - die kennelijk al sinds 1963 nodig was - zal worden opgeheven. Deze maatregel, naast het plotseling vrijlaten van politieke gevangenen, zal echter niet voldoende zijn om de rust terug te doen keren.
In Jemen is het al langere tijd onrustig. Hevige protesten hebben er inmiddels toe geleid dat er onderhandelingen worden gevoerd over het vertrek van president Saleh. De president wil echter pas opstappen als hij weet wie hem opvolgt. De oppositie wil dat hij onmiddellijk vertrekt. Door de instabiele situatie dreigt Jemen uiteen te vallen. Zorgwekkend daarbij is dat al-Qaida van deze instabiliteit probeert te profiteren.
We zullen moeten afwachten waar de onrust precies toe leidt. De (jonge) bevolking in de diverse landen heeft alle reden om de straat op te gaan gezien de hoge werkloosheid, de hoge voedselprijzen, de repressie, etc. etc. Daarnaast is de onrust dikwijls ook ingegeven door ongelijkheid tussen de verschillende geloofsgroepen. Immers, in diverse landen is ofwel een Sji'ietische minderheid ofwel een Soennitische minderheid aan de macht (Bahrein, Syrië, Saoedi-Arabië zijn bijvoorbeeld landen waarin een minderheid aan de macht is). Vooralsnog ligt de dreiging van sektarisch geweld en revoluties die (uiteindelijk) worden gestolen op de loer. Niet voor het eerst, overigens.
Wat staat de Arabische wereld te wachten in het komende halfjaar? Het is in ieder geval niet te hopen dat de Arabische Lente overgaat in een snikhete zomer of een stormachtige herfst vol met geweld...
In Jemen is het al langere tijd onrustig. Hevige protesten hebben er inmiddels toe geleid dat er onderhandelingen worden gevoerd over het vertrek van president Saleh. De president wil echter pas opstappen als hij weet wie hem opvolgt. De oppositie wil dat hij onmiddellijk vertrekt. Door de instabiele situatie dreigt Jemen uiteen te vallen. Zorgwekkend daarbij is dat al-Qaida van deze instabiliteit probeert te profiteren.
We zullen moeten afwachten waar de onrust precies toe leidt. De (jonge) bevolking in de diverse landen heeft alle reden om de straat op te gaan gezien de hoge werkloosheid, de hoge voedselprijzen, de repressie, etc. etc. Daarnaast is de onrust dikwijls ook ingegeven door ongelijkheid tussen de verschillende geloofsgroepen. Immers, in diverse landen is ofwel een Sji'ietische minderheid ofwel een Soennitische minderheid aan de macht (Bahrein, Syrië, Saoedi-Arabië zijn bijvoorbeeld landen waarin een minderheid aan de macht is). Vooralsnog ligt de dreiging van sektarisch geweld en revoluties die (uiteindelijk) worden gestolen op de loer. Niet voor het eerst, overigens.
Wat staat de Arabische wereld te wachten in het komende halfjaar? Het is in ieder geval niet te hopen dat de Arabische Lente overgaat in een snikhete zomer of een stormachtige herfst vol met geweld...
Reacties
Een reactie posten