En alwéér is een pastoor op non-actief gesteld vanwege seksueel misbruik. De pastoor in kwestie zou in de jaren zeventig en tachtig uitgebreid zijn gang zijn gegaan. De zoveelste pastoor die aansluit in een lange rij van kerkelijke ambtsdragers die misbruik maakten van hun ambt en het leven van vele kinderen en pubers hebben verwoest.
Onlangs heeft de commissie-Deetman met een lijvig eindrapport haar onderzoek afgerond. In de periode 1945-1981 zijn naar schatting tussen de tien- en twintigduizend kinderen, die in een katholieke instelling verbleven, slachtoffer geworden van seksueel misbruik. Ronduit schokkend natuurlijk en dan gaat het alleen nog over gevallen van seksueel misbruik in de Katholieke Kerk in Nederland.
De situatie binnen de Katholieke Kerk en de wijze waarop deze omgaat met de omvangrijke gevallen van seksueel misbruik doet me denken aan de toestand in de Sovjet-Unie van begin jaren '80. Een imperium wat op haar laatste benen loopt, een chronisch gebrek aan zelfreinigend vermogen en grijze oude mannetjes (ook in het Vaticaan) die het 'zich niet bewust waren', van de problemen wegkijken en het grote publiek bezweren dat alles onder controle is. Symptoombestrijding lijkt tot kunst verheven maar met het maken van excuses of uitkeren van schadevergoedingen zijn slachtoffers, maar ook degenen die zich tot een kerkelijk ambt binnen de Katholieke Kerk aangetrokken voelen, niet geholpen.
De tijd voor vergaande hervormingen is aangebroken. Binnen de Katholieke Kerk zou het 'C-woord' eens nadrukkelijk onderwerp van discussie moeten worden. Ik doel hierbij natuurlijk op het celibaat. Natuurlijk, een goede werving en selectie alsook een gedegen vorming en opleiding van kerkelijke ambtsdragers is van groot belang. Echter, een diepgaande discussie over afschaffing van het celibaat zou de Katholieke Kerk dwingen nog eens goed naar het eigen verleden te kijken. Hierbij moet de ontstaansgeschiedenis van bijvoorbeeld het celibaat nadrukkelijk onder de loep worden genomen en worden nagegaan waarop het celibaat precies is gebaseerd. Hoeveel kerkregels kent de Katholieke Kerk, in welke tijd zijn deze opgesteld en in hoeverre vormt de Bijbel de basis voor deze regels?
Vragen waar de Katholieke Kerk dringend mee aan de slag moet als men serieus werk wil maken van haar voortbestaan. Ik wens de Katholieke Kerk veel hervorming toe, te beginnen in 2012.
Onlangs heeft de commissie-Deetman met een lijvig eindrapport haar onderzoek afgerond. In de periode 1945-1981 zijn naar schatting tussen de tien- en twintigduizend kinderen, die in een katholieke instelling verbleven, slachtoffer geworden van seksueel misbruik. Ronduit schokkend natuurlijk en dan gaat het alleen nog over gevallen van seksueel misbruik in de Katholieke Kerk in Nederland.
Weg met die oogkleppen! Bron cartoon: weblogs.nrc.nl |
De tijd voor vergaande hervormingen is aangebroken. Binnen de Katholieke Kerk zou het 'C-woord' eens nadrukkelijk onderwerp van discussie moeten worden. Ik doel hierbij natuurlijk op het celibaat. Natuurlijk, een goede werving en selectie alsook een gedegen vorming en opleiding van kerkelijke ambtsdragers is van groot belang. Echter, een diepgaande discussie over afschaffing van het celibaat zou de Katholieke Kerk dwingen nog eens goed naar het eigen verleden te kijken. Hierbij moet de ontstaansgeschiedenis van bijvoorbeeld het celibaat nadrukkelijk onder de loep worden genomen en worden nagegaan waarop het celibaat precies is gebaseerd. Hoeveel kerkregels kent de Katholieke Kerk, in welke tijd zijn deze opgesteld en in hoeverre vormt de Bijbel de basis voor deze regels?
Vragen waar de Katholieke Kerk dringend mee aan de slag moet als men serieus werk wil maken van haar voortbestaan. Ik wens de Katholieke Kerk veel hervorming toe, te beginnen in 2012.
Reacties
Een reactie posten