Mentaliteit

"Als je met de kinderen van nu iets wil bereiken, moet je hun ouders ook bereiken. Dat kan alleen maar als je hun taal wil spreken, letterlijk en figuurlijk". Tja, dat krijg je ervan als je bepaalde minderheidsgroepen, met een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel, jarenlang pampert. 

Gisteravond was er bij Nieuwsuur een item over een 'zwarte' school in Rotterdam. Op deze VMBO school Melanchton investeert men in betrokkenheid van ouders bij de (wan)prestaties van hun kinderen op school. Uiteraard is het een goede zaak om ouders betrokken te laten raken bij de school van hun kinderen, als blijkt dat deze betrokkenheid ondermaats is. 

De kennelijke noodzaak om ouders in de taal van het land van herkomst aan te spreken mag dan effectief zijn voor de korte termijn maar voor de langere termijn uitermate gevaarlijk. Want wanneer eindigt deze service? Wanneer kunnen onderwijsinstellingen eindelijk eens 'gewoon' communiceren met juist de minderheidsgroepen die het langst aanwezig zijn in Nederland? 

Ik vind het uitermate stuitend om in de reportage van Nieuwsuur een moeder van Turkse komaf te horen praten over de angst om aan te passen, trots zijn om 'Turks te zijn' en de aankondiging dat haar kinderen ook nog 'Turks' zullen zijn... 

Tegen deze mevrouw en al die anderen die trots zijn op hun eigen identiteit zeg ik: Ook op straat ben je verantwoordelijk voor je kinderen, ga thuis Nederlands spreken als je wilt dat je kinderen een goede maatschappelijke positie verkrijgen en zorg ervoor dat de belastingbetaler niet op kosten wordt gejaagd met taallessen en het aanpakken van straatterreur. In Nederland zijn er volop kansen om geld te verdienen en gebruik te maken van sociale voorzieningen. Besef wel dat daar plichten tegenover staan...