Doorgaan naar hoofdcontent

15 mei 1940


De strijd in Nederland - met uitzondering van de provincie Zeeland - werd op 14 mei 1940 beëindigd. Op 14 mei 1940 om 19.00 uur was de wapenstilstand ingegaan, die op 15 mei in een formele capitulatie zou overgaan nadat het Duitse traktaat daartoe door de Nederlandse legerleiding zou zijn ondertekend.

In de vroege ochtend van 15 mei werd kort na 10.00 uur in Rijsoord - in het hoofdkwartier van Generalleutnant Kurt Student en Generalleutnant Schmidt de capitulatie getekend. Aan Duitse kant was het General Von Küchler, commandant van het 18e Leger, die de bespreking leidde. Aan Nederlandse kant was generaal Winkelman de hoogste autoriteit.

De capitulatie bepaalde dat de Nederlandse Weermacht op het grondgebied van Nederland in Europa, met specifieke uitzondering van de provincie Zeeland en daarbij behorende nationale wateren, de strijd staakte. Er was geen sprake van een regeringscapitulatie noch van een capitulatie van het Nederlandse leger buiten haar vaderlandse grenzen. Ook mochten Nederlandse militairen die gevlucht waren of zich anderszins succesvol hadden kunnen onttrekken aan Duitse gevangenneming niet als franc tirreurs worden bestempeld. Maar de Nederlanders was duidelijk dat een lange periode van Duitse bezetting voor hen lag. En niemand die wist hoe lang dat zou duren.

Zeeland zou grotendeels op 17 mei 1940 volgen, met uitzondering van Zeeuws-Vlaanderen. In die meest zuidwestelijke uithoek van het Nederlandse grondgebied zou de laatste kogel op 29 mei pas fluiten, voordat ook die landstreek onder Duitse laars werd gebracht.

Direct na de Nederlandse overgave nemen de Duitsers bezit van het ANP en alle Nederlandse kranten. De Duitse controle of beter gezegd censuur is vooral merkbaar in de berichtgeving over het bombardement op Rotterdam. In de Volkskrant van vrijdag 17 mei 1940 wordt de Duitse versie omtrent de aanleiding voor dit bombardement gegeven. In de Telegraaf van donderdag 16 mei staat op pagina 3 een piepklein bericht dat de Brandweer van Amsterdam met 12 blusvoertuigen en 200 vrijwilligers naar Rotterdam is vertrokken om te helpen met de bluswerkzaamheden. Meer uitgebreide en nadere berichtgeving over dit bombardement wordt klaarblijkelijk niet toegestaan.

Tenslotte is het hoofdredactioneel commentaar van het dagblad De Standaard toegevoegd. Dit dagblad was de spreekbuis van de politieke partij ARP (Anti-Revolutionaire Partij). Mede uit deze partij is het CDA ontstaan. De politiek hoofdredacteur was Hendrik Colijn - voormalig premier van Nederland en ambteloos burger tijdens de meidagen van 1940. Hij steekt zijn - ongetwijfeld door machteloosheid ingegeven - woede niet onder stoelen of banken...

Hiermee sluit ik de reeks af over de Nederlandse kranten tijdens de oorlogsdagen in mei 1940. Wellicht heb ik hiermee verdere interesse gewekt. Ik ga in ieder geval weer over tot de orde van de dag.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Kier Brul jr. overleden

Cultuur met een kleine of grote 'C'?

Ongeveer anderhalve maand geleden bezocht ik, zoals wel vaker, op een zaterdagmiddag de bibliotheek aan de Schelpendam. Met het plan om even een aantal kranten door te nemen, viel ik daar middenin een akoestisch mini-concert van een artiest wiens naam ik helaas ben vergeten. Er hing een leuke sfeer met dit concert, letterlijk en figuurlijk tussen de boeken. De kleinschaligheid, ook wat betreft actieve toehoorders (ongeveer 8 m/v), was prettig en stoorde mij allerminst bij het doornemen van de kranten. Cultuur met een grote 'C', wat mij betreft, vanwege de passie van de artiest en het enthousiasme van het beperkt aanwezige publiek. Ik was dan ook verbaasd toen ik na afloop vernam dat dergelijke kleinschalige optredens niet meer zouden plaatsvinden. Er was geklaagd over geluidsoverlast; einde oefening... Omdat het merendeel van de bezoekers van de hoofdbibliotheek uit Katwijk aan Zee afkomstig zijn, zullen de bezwaren waarschijnlijk wel uit die hoek afkomstig zijn. Ik neem over...

Wat volgt er op de Arabische Lente?

Na de omwentelingen in Tunesië en Egypte heeft de Arabische Lente vaste grond onder de voeten gekregen. Toezeggingen van de Marokkaanse koning, een nieuwe premier in Jordanië en een geldinjectie van de koning van Saoedi-Arabië zijn voorbeelden van maatregelen die de onrust in die landen enigszins tot bedaren hebben gebracht, zeker in vergelijking met de situatie in andere landen in de Arabische wereld. In Libië, Syrië en Jemen is de situatie immers behoorlijk uit de hand gelopen of dreigt dit te gebeuren. Hopelijk met meer vrijheid voor de bevolking als uitkomst. Mijn nieuwjaarswens voor meer vrijheid in o.a. deze drie landen dreigt gevolg te krijgen en dat is positief. De tussenstand is nu dat de opstandelingen in Libië, mede dankzij het militair ingrijpen conform VN-resolutie 1973 , voorzichtig aan terrein winnen. In Syrië was het afgelopen weekend vooral in het zuiden van dat land onrustig. Omdat het regime de onrust kennelijk niet meer kan ontkennen - ook in Damascus was het o...

En het orkest speelde verder...

Afgelopen week was het weer raak, helaas. Een moslimterrorist meende een vreedzame Kerstmarkt in Straatsburg te moeten terroriseren door eerst Allahu Akbar te roepen en vervolgens te schieten op onschuldige bezoekers. Intussen zijn er vijf doden te betreuren. Vijf mensen die zich erop verheugden om een Kerstmarkt te bezoeken.... De respons op dit drama was zoals verwacht: een klopjacht op de dader (met het doodschieten van deze moslimfundamentalist als uiteindelijk bevredigend resultaat), bloemen op de plek des onheils, een minuut stilte in het Europees Parlement (Straatsburg is de stad van de plenaire vergaderingen van het Europees Parlement) en dat was het dan. Premier Rutte zei in een reactie: "Belangrijkste verzet dat we tegen dit soort idioten kunnen bieden is gewoon ons leven blijven leiden."  Ja, dat is iets te makkelijk gezegd. De uitspraak doet een beetje denken aan premier De Geer, die zelfs op de eerste oorlogsdag op 10 mei 1940 nog niet wilde geloven da...

Aan de slag met duurzaam versimpelen

"Make it as simple as possible. But not simpler". Het wordt hoog tijd dat 'overheidsland' werk gaat maken van deze uitspraak van Albert Einstein. De ellende rondom de uitbetaling van hulpverleners die werken voor patiënten met een Persoonsgebonden Budget toont in ieder geval aan dat de 'complexe nood' hoog is. Het betreffende PGB-systeem zit klaarblijkelijk zodanig ingenieus en complex in elkaar dat met correcte en tijdige uitbetaling al teveel is gevraagd. Als in een ander land de overheid problemen ondervindt met het uitbetalen van relatief simpele dingen als salaris, roepen we al snel dat sprake is van een 'failure state'. Laten we daarom hopen dat met deze PGB-problematiek, hetgeen onaanvaardbaar veel impact had op zorgverleners, een dure les is geleerd.  Meer rendement, minder gedoe Jammer genoeg staat deze 'PGB-ellende' niet op zichzelf. Als we het woord 'PGB-systeem' vervangen door een ander overheidsproduct zien we dezelf...