Doorgaan naar hoofdcontent

Het ontwikkelingshulpbeleid op de schop

'Bied Afrikanen hulp in eigen land'. Een ietwat cynische titel van een ingezonden artikel in de Volkskrant van Minister Ploumen voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Minister Ploumen stelt 50 miljoen euro beschikbaar om te voorkomen dat arbeidsmigranten uit Afrika naar Europa komen. Met het beschikbaar stellen van deze som geld hoopt de minister dat andere EU-lidstaten haar volgen.

Een mooi voorbeeld van korte termijnpolitiek. Een paar opmerkingen.  

1. Nederland alleen heeft tot nu ongeveer 800 miljard euro uitgegeven aan ontwikkelingshulp. Wat is er met al dat geld gebeurd, als nu opeens Afrikanen in eigen land hulp moet worden geboden? Dit geeft aan dat het überhaupt de vraag is welk effect ontwikkelingshulp heeft. Het lijkt me sowieso een goed idee dat de mate waarin Nederland het budget voor ontwikkelingshulp drastisch gaat terugschroeven. 

2. Er is niet één vluchtelingenproblematiek. Vluchtelingen uit Syrië en Libië vormen een hele andere categorie vluchtelingen dan de economische vluchtelingen uit Afrika. Het Midden-Oosten kent als subcontinent een heel andere dynamiek (politiek, cultuur, etc. etc.) dan het continent Afrika. Dat vraagt om maatwerk.

3. Minister Ploumen hoopt dat andere EU-lidstaten haar voorbeeld volgen. Dit lijkt dus op een ongecoördineerde actie. Zonder afstemming in Europees verband is die 50 miljoen alvast zonde van het geld. Deze druppel op de gloeiende plaat had beter anders besteed kunnen worden.
Als Europese Unie kun je natuurlijk een veel effectievere vuist maken. De vraag is echter of dat, met het huidige beleid, zoden aan de dijk zet. Het enige effect van het overmaken van 234 miljoen euro aan Zimbabwe is dat het regime aldaar nog steviger in het zadel komt te zitten. Ook in Europees verband rammelt het ontwikkelingshulp beleid aan alle kanten.

4. Het wordt tijd dat in andere oplossingsrichtingen wordt gedacht. Bijvoorbeeld: Op de Conferentie van Berlijn in 1889 zijn door Europese landen de grenzen getrokken op het Afrikaanse continent. Op basis van die grenzen zijn diverse 'failure states' ontstaan. Immers, stammen die vijandig tegenover elkaar staan zijn tot elkaar veroordeeld omdat ze tot hetzelfde 'gecreëerde' land behoren, met oorlog als gevolg. In 1889 was dat geen issue. Toen was het vooral van belang dat de Europese landen 'de buit' verdeelden. Het is nu 2015 en de wereld ziet er heel anders uit. De vraag is hoe met deze koloniale erfenis moet worden omgegaan.

De huidige mondiale vluchtelingenstroom vereist een fundamenteel andere aanpak. De discussie over het vluchtelingenprobleem mag niet worden beperkt tot de vraag over welk land welk aantal vluchtelingen opneemt. Als dit zo blijft en het geopolitieke beleid blijft onveranderd, dan zal het de Europese Unie zijn die 'de boot' mist en niet de doorsnee vluchteling, met alle gevolgen van dien.




Reacties

Populaire posts van deze blog

Kier Brul jr. overleden

Cultuur met een kleine of grote 'C'?

Ongeveer anderhalve maand geleden bezocht ik, zoals wel vaker, op een zaterdagmiddag de bibliotheek aan de Schelpendam. Met het plan om even een aantal kranten door te nemen, viel ik daar middenin een akoestisch mini-concert van een artiest wiens naam ik helaas ben vergeten. Er hing een leuke sfeer met dit concert, letterlijk en figuurlijk tussen de boeken. De kleinschaligheid, ook wat betreft actieve toehoorders (ongeveer 8 m/v), was prettig en stoorde mij allerminst bij het doornemen van de kranten. Cultuur met een grote 'C', wat mij betreft, vanwege de passie van de artiest en het enthousiasme van het beperkt aanwezige publiek. Ik was dan ook verbaasd toen ik na afloop vernam dat dergelijke kleinschalige optredens niet meer zouden plaatsvinden. Er was geklaagd over geluidsoverlast; einde oefening... Omdat het merendeel van de bezoekers van de hoofdbibliotheek uit Katwijk aan Zee afkomstig zijn, zullen de bezwaren waarschijnlijk wel uit die hoek afkomstig zijn. Ik neem over...

Aan de slag met duurzaam versimpelen

"Make it as simple as possible. But not simpler". Het wordt hoog tijd dat 'overheidsland' werk gaat maken van deze uitspraak van Albert Einstein. De ellende rondom de uitbetaling van hulpverleners die werken voor patiënten met een Persoonsgebonden Budget toont in ieder geval aan dat de 'complexe nood' hoog is. Het betreffende PGB-systeem zit klaarblijkelijk zodanig ingenieus en complex in elkaar dat met correcte en tijdige uitbetaling al teveel is gevraagd. Als in een ander land de overheid problemen ondervindt met het uitbetalen van relatief simpele dingen als salaris, roepen we al snel dat sprake is van een 'failure state'. Laten we daarom hopen dat met deze PGB-problematiek, hetgeen onaanvaardbaar veel impact had op zorgverleners, een dure les is geleerd.  Meer rendement, minder gedoe Jammer genoeg staat deze 'PGB-ellende' niet op zichzelf. Als we het woord 'PGB-systeem' vervangen door een ander overheidsproduct zien we dezelf...

Wat volgt er op de Arabische Lente?

Na de omwentelingen in Tunesië en Egypte heeft de Arabische Lente vaste grond onder de voeten gekregen. Toezeggingen van de Marokkaanse koning, een nieuwe premier in Jordanië en een geldinjectie van de koning van Saoedi-Arabië zijn voorbeelden van maatregelen die de onrust in die landen enigszins tot bedaren hebben gebracht, zeker in vergelijking met de situatie in andere landen in de Arabische wereld. In Libië, Syrië en Jemen is de situatie immers behoorlijk uit de hand gelopen of dreigt dit te gebeuren. Hopelijk met meer vrijheid voor de bevolking als uitkomst. Mijn nieuwjaarswens voor meer vrijheid in o.a. deze drie landen dreigt gevolg te krijgen en dat is positief. De tussenstand is nu dat de opstandelingen in Libië, mede dankzij het militair ingrijpen conform VN-resolutie 1973 , voorzichtig aan terrein winnen. In Syrië was het afgelopen weekend vooral in het zuiden van dat land onrustig. Omdat het regime de onrust kennelijk niet meer kan ontkennen - ook in Damascus was het o...

En het orkest speelde verder...

Afgelopen week was het weer raak, helaas. Een moslimterrorist meende een vreedzame Kerstmarkt in Straatsburg te moeten terroriseren door eerst Allahu Akbar te roepen en vervolgens te schieten op onschuldige bezoekers. Intussen zijn er vijf doden te betreuren. Vijf mensen die zich erop verheugden om een Kerstmarkt te bezoeken.... De respons op dit drama was zoals verwacht: een klopjacht op de dader (met het doodschieten van deze moslimfundamentalist als uiteindelijk bevredigend resultaat), bloemen op de plek des onheils, een minuut stilte in het Europees Parlement (Straatsburg is de stad van de plenaire vergaderingen van het Europees Parlement) en dat was het dan. Premier Rutte zei in een reactie: "Belangrijkste verzet dat we tegen dit soort idioten kunnen bieden is gewoon ons leven blijven leiden."  Ja, dat is iets te makkelijk gezegd. De uitspraak doet een beetje denken aan premier De Geer, die zelfs op de eerste oorlogsdag op 10 mei 1940 nog niet wilde geloven da...