Doorgaan naar hoofdcontent

Een Nederturkse 'coming out'...

Het mislukken van de coup in Turkije heeft in West-Europa de Turkse gemeenschap in beweging gebracht. Met slogans als 'leve onze president', 'Turkije mijn vaderland', 'democratie voor Turkije' werd door de Turkse gemeenschap in Nederland hulde gebracht aan Turkije. Uiteraard was het aan de Grote Leider in Ankara te danken dat de 'democratie' was hersteld....

Democratie omvat méér dan verkiezingen alleen. Als het alleen om verkiezingen gaat, moeten we Noord-Korea ook een democratie noemen, nog afgezien van de vraag op welke manier die 'verkiezingen' worden georganiseerd. Zelfs als het woord 'democratie' in de naam van het land is verwerkt geeft dat geen garanties. Tot 1990 was er in Europa een (communistische) dictatuur die zichzelf Duitse Democratische Republiek noemde. Je kon van dit land veel zeggen, maar niet dat er sprake was van democratie.

Het begrip democratie vormt in Turkije op dit moment eveneens een lege huls. Zeker nu, na de mislukte couppoging, laat Erdogan niets na om zijn positie te versterken en ongewenste elementen te neutraliseren. Een ontslaggolf in de rechtspraak, het oppakken van duizenden militairen en mogelijke herinvoering van de doodstraf kunnen aan het al bestaande afvinklijstje 'Islamofacistische dictatuur in wording' worden toegevoegd.

Het is dan buitengewoon verbijsterend en ernstig tegelijk om te zien dat dit handelen op goedkeuring kan rekenen van velen van de in Nederland (en andere West-Europese landen) woonachtige Turken.
Het omarmen van de politiek die in Turkije wordt gevoerd, de gebrekkige integratie en de kennelijke afkeer van westerse media zijn stuk voor stuk signalen die niet langer genegeerd mogen worden. Überhaupt niet, want als we het woord 'Turken' vervangen door bijvoorbeeld 'Marokkanen' is sprake van hetzelfde probleem. Met deze 'coming out' is in ieder geval een duidelijk signaal afgegeven en dat stemt tot nadenken. In de eerste plaats moeten de in Nederland woonachtige Turken zichzélf de vraag stellen of men zich in Nederland, Duitsland of een ander (West-)Europees land werkelijk thuis voelt. De hamvraag luidt in ieder geval: Hoe kan de invloed van Turkije op ons land en andere landen in West-Europa via 'hun' burgers worden verminderd?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kier Brul jr. overleden

Cultuur met een kleine of grote 'C'?

Ongeveer anderhalve maand geleden bezocht ik, zoals wel vaker, op een zaterdagmiddag de bibliotheek aan de Schelpendam. Met het plan om even een aantal kranten door te nemen, viel ik daar middenin een akoestisch mini-concert van een artiest wiens naam ik helaas ben vergeten. Er hing een leuke sfeer met dit concert, letterlijk en figuurlijk tussen de boeken. De kleinschaligheid, ook wat betreft actieve toehoorders (ongeveer 8 m/v), was prettig en stoorde mij allerminst bij het doornemen van de kranten. Cultuur met een grote 'C', wat mij betreft, vanwege de passie van de artiest en het enthousiasme van het beperkt aanwezige publiek. Ik was dan ook verbaasd toen ik na afloop vernam dat dergelijke kleinschalige optredens niet meer zouden plaatsvinden. Er was geklaagd over geluidsoverlast; einde oefening... Omdat het merendeel van de bezoekers van de hoofdbibliotheek uit Katwijk aan Zee afkomstig zijn, zullen de bezwaren waarschijnlijk wel uit die hoek afkomstig zijn. Ik neem over...

Wat volgt er op de Arabische Lente?

Na de omwentelingen in Tunesië en Egypte heeft de Arabische Lente vaste grond onder de voeten gekregen. Toezeggingen van de Marokkaanse koning, een nieuwe premier in Jordanië en een geldinjectie van de koning van Saoedi-Arabië zijn voorbeelden van maatregelen die de onrust in die landen enigszins tot bedaren hebben gebracht, zeker in vergelijking met de situatie in andere landen in de Arabische wereld. In Libië, Syrië en Jemen is de situatie immers behoorlijk uit de hand gelopen of dreigt dit te gebeuren. Hopelijk met meer vrijheid voor de bevolking als uitkomst. Mijn nieuwjaarswens voor meer vrijheid in o.a. deze drie landen dreigt gevolg te krijgen en dat is positief. De tussenstand is nu dat de opstandelingen in Libië, mede dankzij het militair ingrijpen conform VN-resolutie 1973 , voorzichtig aan terrein winnen. In Syrië was het afgelopen weekend vooral in het zuiden van dat land onrustig. Omdat het regime de onrust kennelijk niet meer kan ontkennen - ook in Damascus was het o...

En het orkest speelde verder...

Afgelopen week was het weer raak, helaas. Een moslimterrorist meende een vreedzame Kerstmarkt in Straatsburg te moeten terroriseren door eerst Allahu Akbar te roepen en vervolgens te schieten op onschuldige bezoekers. Intussen zijn er vijf doden te betreuren. Vijf mensen die zich erop verheugden om een Kerstmarkt te bezoeken.... De respons op dit drama was zoals verwacht: een klopjacht op de dader (met het doodschieten van deze moslimfundamentalist als uiteindelijk bevredigend resultaat), bloemen op de plek des onheils, een minuut stilte in het Europees Parlement (Straatsburg is de stad van de plenaire vergaderingen van het Europees Parlement) en dat was het dan. Premier Rutte zei in een reactie: "Belangrijkste verzet dat we tegen dit soort idioten kunnen bieden is gewoon ons leven blijven leiden."  Ja, dat is iets te makkelijk gezegd. De uitspraak doet een beetje denken aan premier De Geer, die zelfs op de eerste oorlogsdag op 10 mei 1940 nog niet wilde geloven da...

Aan de slag met duurzaam versimpelen

"Make it as simple as possible. But not simpler". Het wordt hoog tijd dat 'overheidsland' werk gaat maken van deze uitspraak van Albert Einstein. De ellende rondom de uitbetaling van hulpverleners die werken voor patiënten met een Persoonsgebonden Budget toont in ieder geval aan dat de 'complexe nood' hoog is. Het betreffende PGB-systeem zit klaarblijkelijk zodanig ingenieus en complex in elkaar dat met correcte en tijdige uitbetaling al teveel is gevraagd. Als in een ander land de overheid problemen ondervindt met het uitbetalen van relatief simpele dingen als salaris, roepen we al snel dat sprake is van een 'failure state'. Laten we daarom hopen dat met deze PGB-problematiek, hetgeen onaanvaardbaar veel impact had op zorgverleners, een dure les is geleerd.  Meer rendement, minder gedoe Jammer genoeg staat deze 'PGB-ellende' niet op zichzelf. Als we het woord 'PGB-systeem' vervangen door een ander overheidsproduct zien we dezelf...