Met belangstelling zie ik uit naar de komende verkiezingsdebatten in aanloop naar '15 maart'. Het is toch altijd weer fascinerend om te zien hoe politici proberen koers te houden temidden van gebroken verkiezingsbeloftes, standpuntwisseling, om de hete brij heendraaien, nepbeloftes en goedkope retoriek. Het rijtje "1000 euro", "geen geld naar de Grieken", "handen af van de hypotheekaftrek", "het moet eerlijker', 'hoger BTW-tarief', 'de nullijn voor ambtenaren' en de 'versnelde AOW-verhoging' kennen we maar al te goed en stuk voor stuk hebben deze beloftes, samen met alle andere niet genoemde beloftes (ook van andere partijen) bijgedragen aan het beeld van ongeloofwaardige politici.
Toegegeven, bovenstaande foto van een verkiezingsflyer van Lodewijk Asscher in het Turks is niet van recente datum. Toch maakt dat de casus niet minder ongeloofwaardig. Het leren van de Nederlandse taal is namelijk altijd een eerste vereiste om mee te kunnen doen. Deze verkiezingsflyer is het ultieme voorbeeld van 'politiek graaien'. Het belang van integreren en de Nederlandse taal leren was eventjes ondergeschikt aan het belang om zoveel mogelijk stemmen binnen te halen. Terwijl, zeker in de tijd waarin deze flyer werd gedrukt, al diegenen die een punt maakten van de gebrekkige integratie van (in dit geval) Turken een extreem-rechts etiket werd opgeplakt.
Kortom, de nieuwe lijsttrekker van de PvdA heeft een geloofwaardigheidsprobleem en het integratiebeleid is bij hem niet in goede handen.
Reacties
Een reactie posten