Doorgaan naar hoofdcontent

Wie zijn 'wij'?

Na de zoveelste terreuraanslag waarvan 'ongelovigen' het slachtoffer zijn geworden, benadrukte de Zweedse premier de veerkracht van de Zweedse samenleving. "Jullie zullen ons niet verslaan, we zullen ons niet door jullie laten leiden en jullie zullen nooit winnen." Het is te hopen dat zijn woorden door veel van zijn landgenoten (dus ook 'nieuwe' Zweden) en Europeanen elders wordt gedeeld. Dit was natuurlijk de zoveelste terreuraanslag op een Europese stad. Te vrezen valt dat er minderheden zijn die totaal geen boodschap hebben aan de mooie woorden van de Zweedse premier. Ik doel dan vooral op minderheden die zich in de eerste plaats inwoner voelen van het land van herkomst, totaal geen eigen verantwoordelijkheid nemen t.a.v. het belang van integratie en vooral oog hebben voor rechten in plaats van plichten. De demonstratie in een andere Europese stad, nl. Rotterdam, met Turken (incl. 3e generatie) die zichzelf in de eerste plaats Turk voelen is illustratief voor de totaal mislukte integratie van sommige bevolkingsgroepen. Dat geeft ernstig te denken.

Nu, na de zoveelste terreuraanslag, wordt het tijd dat de zwijgende islamitische minderheid eens laat zien dat zij zich aangesproken voelen door het 'wij-gevoel' zoals in dit geval verwoord door de Zweedse premier. De 'bal' ligt bij de minderheden die in Europa woonachtig zijn en hetzelfde geloof hebben als de jihadisten die uit naam van dat geloof dood en verderf zaaien. Zij zullen in de eerste plaats de verbinding moeten zoeken. Het is net als met onderhandelen. Soms moet je even wachten waar je onderhandelingspartner mee komt. Dat is beter dan je 'tegenpartij', althans degenen die zich als zodanig gedragen, teveel toegevingen te doen waarmee je je eigen positie verzwakt. Degenen die blijven investeren in een parallelle samenleving en bijvoorbeeld kinderen opvoeden in de traditie van het land van herkomst mogen zich er schuldig over voelen dat het adagium 'aanpassen of wegwezen' steeds meer steun zal krijgen binnen de samenleving. Terecht, in dat geval.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kier Brul jr. overleden

Cultuur met een kleine of grote 'C'?

Ongeveer anderhalve maand geleden bezocht ik, zoals wel vaker, op een zaterdagmiddag de bibliotheek aan de Schelpendam. Met het plan om even een aantal kranten door te nemen, viel ik daar middenin een akoestisch mini-concert van een artiest wiens naam ik helaas ben vergeten. Er hing een leuke sfeer met dit concert, letterlijk en figuurlijk tussen de boeken. De kleinschaligheid, ook wat betreft actieve toehoorders (ongeveer 8 m/v), was prettig en stoorde mij allerminst bij het doornemen van de kranten. Cultuur met een grote 'C', wat mij betreft, vanwege de passie van de artiest en het enthousiasme van het beperkt aanwezige publiek. Ik was dan ook verbaasd toen ik na afloop vernam dat dergelijke kleinschalige optredens niet meer zouden plaatsvinden. Er was geklaagd over geluidsoverlast; einde oefening... Omdat het merendeel van de bezoekers van de hoofdbibliotheek uit Katwijk aan Zee afkomstig zijn, zullen de bezwaren waarschijnlijk wel uit die hoek afkomstig zijn. Ik neem over...

Aan de slag met duurzaam versimpelen

"Make it as simple as possible. But not simpler". Het wordt hoog tijd dat 'overheidsland' werk gaat maken van deze uitspraak van Albert Einstein. De ellende rondom de uitbetaling van hulpverleners die werken voor patiënten met een Persoonsgebonden Budget toont in ieder geval aan dat de 'complexe nood' hoog is. Het betreffende PGB-systeem zit klaarblijkelijk zodanig ingenieus en complex in elkaar dat met correcte en tijdige uitbetaling al teveel is gevraagd. Als in een ander land de overheid problemen ondervindt met het uitbetalen van relatief simpele dingen als salaris, roepen we al snel dat sprake is van een 'failure state'. Laten we daarom hopen dat met deze PGB-problematiek, hetgeen onaanvaardbaar veel impact had op zorgverleners, een dure les is geleerd.  Meer rendement, minder gedoe Jammer genoeg staat deze 'PGB-ellende' niet op zichzelf. Als we het woord 'PGB-systeem' vervangen door een ander overheidsproduct zien we dezelf...

Wat volgt er op de Arabische Lente?

Na de omwentelingen in Tunesië en Egypte heeft de Arabische Lente vaste grond onder de voeten gekregen. Toezeggingen van de Marokkaanse koning, een nieuwe premier in Jordanië en een geldinjectie van de koning van Saoedi-Arabië zijn voorbeelden van maatregelen die de onrust in die landen enigszins tot bedaren hebben gebracht, zeker in vergelijking met de situatie in andere landen in de Arabische wereld. In Libië, Syrië en Jemen is de situatie immers behoorlijk uit de hand gelopen of dreigt dit te gebeuren. Hopelijk met meer vrijheid voor de bevolking als uitkomst. Mijn nieuwjaarswens voor meer vrijheid in o.a. deze drie landen dreigt gevolg te krijgen en dat is positief. De tussenstand is nu dat de opstandelingen in Libië, mede dankzij het militair ingrijpen conform VN-resolutie 1973 , voorzichtig aan terrein winnen. In Syrië was het afgelopen weekend vooral in het zuiden van dat land onrustig. Omdat het regime de onrust kennelijk niet meer kan ontkennen - ook in Damascus was het o...

En het orkest speelde verder...

Afgelopen week was het weer raak, helaas. Een moslimterrorist meende een vreedzame Kerstmarkt in Straatsburg te moeten terroriseren door eerst Allahu Akbar te roepen en vervolgens te schieten op onschuldige bezoekers. Intussen zijn er vijf doden te betreuren. Vijf mensen die zich erop verheugden om een Kerstmarkt te bezoeken.... De respons op dit drama was zoals verwacht: een klopjacht op de dader (met het doodschieten van deze moslimfundamentalist als uiteindelijk bevredigend resultaat), bloemen op de plek des onheils, een minuut stilte in het Europees Parlement (Straatsburg is de stad van de plenaire vergaderingen van het Europees Parlement) en dat was het dan. Premier Rutte zei in een reactie: "Belangrijkste verzet dat we tegen dit soort idioten kunnen bieden is gewoon ons leven blijven leiden."  Ja, dat is iets te makkelijk gezegd. De uitspraak doet een beetje denken aan premier De Geer, die zelfs op de eerste oorlogsdag op 10 mei 1940 nog niet wilde geloven da...