Doorgaan naar hoofdcontent

Eerst zien...

Nog even en een nieuw kabinet treedt aan; Rutte III (VVD, CDA, D66, ChristenUnie). Op zichzelf is dat positief nieuws want een missionair kabinet is beter dan op de winkel letten met een demissionair kabinet. De constellatie met vier partijen en de rekrutering van de bewindslieden voor dit kabinet, maakt dat ik niet al te hoge verwachting heb. Per definitie is een vierpartijen-kabinet lastiger te managen dan een kabinet bestaande uit twee politieke partijen. Daarnaast is zelfs dit vierpartijen-kabinet gebouwd op de kleinst mogelijke meerderheid, nl. 76 zetels. Met deelname van de PVV had die verhouding natuurlijk anders kunnen zijn, maar daar is niet voor gekozen.

Met deze krappe meerderheid in de Tweede Kamer hebben ook dit keer weer de Kamerleden van de betreffende Kamerfracties het nakijken. Immers, men wordt geacht om voorstellen van het kabinet volmondig te steunen. Met 76 zetels zal men zelfs op de gezondheid van de Kamerleden van de coalitie moeten gaan letten. 

Kabinet Rutte III
De rekrutering van de bewindslieden geeft tenslotte ook niet heel veel vertrouwen. De nieuwe minister van Justitie schreef twee jaar geleden nog in een blog dat hij 'in debat' wil met Jihadisten die terug willen keren naar Nederland. Als klap op de vuurpijl wil hij ze ook nog 'genade' geven. Dat klinkt niet erg hoopvol. Het Regeerakoord, weliswaar zonder dergelijke teksten, geeft ook niet veel vertrouwen op dit punt. De nieuwe minister van Ontwikkelingssamenwerking, Sigrid Kaag, geeft ook reden tot zorg. Zij is getrouwd met een lid van een twijfelachtige organisatie (Fatah), welke terreur, Israel-bashing en eigen financieel gewin vooropstelt ten koste van het welzijn van de Palestijnse bevolking. 
Verder telt het nieuwe kabinet weinig door de wol geverfde bewindslieden, zodat de ambtelijke top op menig ministerie de zaken naar hun hand kunnen zetten. Daarbij is ook nog eens sprake van nieuwe bewindslieden met weinig affiniteit op het beleidsterrein wat hun wordt toevertrouwd. Waarom wordt bijvoorbeeld de naamgever van het 'Plan-Azmani' (Malik Azmani) niet beloond met een post als staatssecretaris van Migratie? 

Hoewel er ook positieve punten te noemen zijn, zoals het voornemen voor de invoering van een gekozen burgemeester, valt te vrezen dat dit een typisch 'vooruit-schuif-kabinet' wordt waarbij de naïeve wereldvreemde geest van Dirk Jan de Geer zich zal laten gelden, vrees ik. Het feit dat een term als moslimextremisme ontbreekt in het Regeerakkoord, is wat dat betreft veelzeggend. 
Hoe dan ook, eerst maar eens zien hoe het eerste jaar van het kabinet Rutte III er precies uit komt te zien. Goede kans dat het bij dat ene jaar blijft. 
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kier Brul jr. overleden

Een reactie posten
Meer lezen

Cultuur met een kleine of grote 'C'?

Ongeveer anderhalve maand geleden bezocht ik, zoals wel vaker, op een zaterdagmiddag de bibliotheek aan de Schelpendam. Met het plan om even een aantal kranten door te nemen, viel ik daar middenin een akoestisch mini-concert van een artiest wiens naam ik helaas ben vergeten. Er hing een leuke sfeer met dit concert, letterlijk en figuurlijk tussen de boeken. De kleinschaligheid, ook wat betreft actieve toehoorders (ongeveer 8 m/v), was prettig en stoorde mij allerminst bij het doornemen van de kranten. Cultuur met een grote 'C', wat mij betreft, vanwege de passie van de artiest en het enthousiasme van het beperkt aanwezige publiek. Ik was dan ook verbaasd toen ik na afloop vernam dat dergelijke kleinschalige optredens niet meer zouden plaatsvinden. Er was geklaagd over geluidsoverlast; einde oefening... Omdat het merendeel van de bezoekers van de hoofdbibliotheek uit Katwijk aan Zee afkomstig zijn, zullen de bezwaren waarschijnlijk wel uit die hoek afkomstig zijn. Ik neem over...
3 reacties
Meer lezen

Wat volgt er op de Arabische Lente?

Na de omwentelingen in Tunesië en Egypte heeft de Arabische Lente vaste grond onder de voeten gekregen. Toezeggingen van de Marokkaanse koning, een nieuwe premier in Jordanië en een geldinjectie van de koning van Saoedi-Arabië zijn voorbeelden van maatregelen die de onrust in die landen enigszins tot bedaren hebben gebracht, zeker in vergelijking met de situatie in andere landen in de Arabische wereld. In Libië, Syrië en Jemen is de situatie immers behoorlijk uit de hand gelopen of dreigt dit te gebeuren. Hopelijk met meer vrijheid voor de bevolking als uitkomst. Mijn nieuwjaarswens voor meer vrijheid in o.a. deze drie landen dreigt gevolg te krijgen en dat is positief. De tussenstand is nu dat de opstandelingen in Libië, mede dankzij het militair ingrijpen conform VN-resolutie 1973 , voorzichtig aan terrein winnen. In Syrië was het afgelopen weekend vooral in het zuiden van dat land onrustig. Omdat het regime de onrust kennelijk niet meer kan ontkennen - ook in Damascus was het o...
Een reactie posten
Meer lezen

En het orkest speelde verder...

Afgelopen week was het weer raak, helaas. Een moslimterrorist meende een vreedzame Kerstmarkt in Straatsburg te moeten terroriseren door eerst Allahu Akbar te roepen en vervolgens te schieten op onschuldige bezoekers. Intussen zijn er vijf doden te betreuren. Vijf mensen die zich erop verheugden om een Kerstmarkt te bezoeken.... De respons op dit drama was zoals verwacht: een klopjacht op de dader (met het doodschieten van deze moslimfundamentalist als uiteindelijk bevredigend resultaat), bloemen op de plek des onheils, een minuut stilte in het Europees Parlement (Straatsburg is de stad van de plenaire vergaderingen van het Europees Parlement) en dat was het dan. Premier Rutte zei in een reactie: "Belangrijkste verzet dat we tegen dit soort idioten kunnen bieden is gewoon ons leven blijven leiden."  Ja, dat is iets te makkelijk gezegd. De uitspraak doet een beetje denken aan premier De Geer, die zelfs op de eerste oorlogsdag op 10 mei 1940 nog niet wilde geloven da...
Een reactie posten
Meer lezen

Aan de slag met duurzaam versimpelen

"Make it as simple as possible. But not simpler". Het wordt hoog tijd dat 'overheidsland' werk gaat maken van deze uitspraak van Albert Einstein. De ellende rondom de uitbetaling van hulpverleners die werken voor patiënten met een Persoonsgebonden Budget toont in ieder geval aan dat de 'complexe nood' hoog is. Het betreffende PGB-systeem zit klaarblijkelijk zodanig ingenieus en complex in elkaar dat met correcte en tijdige uitbetaling al teveel is gevraagd. Als in een ander land de overheid problemen ondervindt met het uitbetalen van relatief simpele dingen als salaris, roepen we al snel dat sprake is van een 'failure state'. Laten we daarom hopen dat met deze PGB-problematiek, hetgeen onaanvaardbaar veel impact had op zorgverleners, een dure les is geleerd.  Meer rendement, minder gedoe Jammer genoeg staat deze 'PGB-ellende' niet op zichzelf. Als we het woord 'PGB-systeem' vervangen door een ander overheidsproduct zien we dezelf...
Een reactie posten
Meer lezen