Vinger aan de pols

Met de luchtaanvallen van de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk op een aantal doelen in Syrië gaat de oorlog aldaar alweer een nieuwe fase in. De feitelijke toedracht van de gifgasaanval in Douma is nog niet helemaal duidelijk, om het voorzichtig te zeggen. Tegelijkertijd is het niet de eerste keer dat in Syrië, of wat daar als eenheidsstaat nog van over is, gifgas wordt ingezet tegen de burgerbevolking. Zo bezien snap ik het signaal van de eerdergenoemde grootmachten heel goed en kan ik dat steunen. 

Restant van een wetenschappelijk onderzoekscentrum.

Zeker, de luchtaanvallen kunnen verstrekkende (geopolitieke) gevolgen hebben. Daarnaast is strikt genomen een soevereine staat aangevallen. Maar nogmaals, we spreken hier over Syrië. Dat is een 'land' met een dictator, die elke vorm van protest en roep om democratisering keihard de kop heeft ingedrukt. In het allereerste begin, toen een brede afspiegeling van de Syrische samenleving de straat opging en later, toen door (in)direct toedoen van het Assad-regime allerlei fundamentalistische groeperingen, IS niet in de laatste plaats, de opstand tegen Assad kaapten. De gecreëerde chaos leidde tot terugverlangen naar de tijden van rust en orde. Maar het is het Assad-regime zélf die deze chaos en burgeroorlog op haar geweten heeft. Dit illustreert de koele, berekenende en keiharde opstelling van Assad, wat maar één doel heeft: machtsbehoud ten koste van alles, letterlijk álles. 

Met het nalaten van militaire actie in 2013 door de regering-Obama, bij het eerste bekende gebruik van gifgas op de burgerbevolking, is het initiatief in Syrië overgelaten aan Rusland en Iran. Dat was een strategische blunder van de eerste orde. De symboliek van het bestoken van doelen door de regering-Trump, vorig jaar en zoals afgelopen vrijdag, is duidelijk. Het signaal aan de andere belanghebbenden in dit conflict is óók duidelijk. Af en toe is het goed om je 'tanden' te laten zien en je te laten gelden in het geopolitieke 'spelletje'. Daarbij is denk ik bewust het risico genomen dat de feiten rondom de gifgas-tragedie eventueel toch niet helemaal kloppen maar dat het slechts als aanleiding dient om de eigen geopolitieke doelen te dienen. Het is overigens maar goed dat men het heft in eigen handen neemt, want de VN blijkt andermaal een speelbal te zijn. Een onvolledig en ineffectief OPCW-onderzoek naar het beschikbare gifgas is wat dit betreft illustratief. Natúúrlijk is niet het hele gifgas-arsenaal overgedragen aan de VN. Alleen hopeloze naïevelingen geloven dat. 

Verder helpt het wel als sprake is van enige consistentie in het beleid. Het is daarom te hopen dat de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk nu op het Syrië-schaakbord blijven spelen, hun invloed blijvend laten gelden en Israël niet aan haar lot overlaat, als uiteindelijk blijkt dat Syrië een vazalstaat blijkt te zijn van Iran. Iedere luchtaanval op het wapenarsenaal van Syrië (of indirect, Iran) is daarbij gerechtigd, wat mij betreft. Houd de vinger aan de pols.