Doorgaan naar hoofdcontent

Failliet

Met de zaak rondom Howick en Lili als sprekend voorbeeld kunnen we het asielbeleid in Nederland failliet verklaren. Na procedure op procedure, leugenachtige verklaringen, vluchtadressen, een onverwachte ontknoping, een plotseling gezonde moeder en een staatssecretaris die moet onderduiken (waarbij bedreiging dus loont), is er inmiddels genoeg aanleiding om het asielbeleid op de schroothoop te gooien.

Beeld: Nu.nl
Deze zaak heeft aangetoond dat het niet humaan is om als asielzoeker eindeloos te procederen en je middelvinger op te steken naar de Nederlandse rechtsstaat. Met het constant rekken van de asielprocedures, het inzetten van kinderen als 'wapen' en met uitstekende hulp daarbij van de 'asielindustrie' en extreem-links worden automatisch schrijnende gevallen gecreëerd. 

Zeker, in vergelijking met de zaak van het heerschap Khalid Abdou Jone van de krakersgroep 'We are here' zou sprake zijn geweest van klasse-justitie. Feit is namelijk dat dit figuur ook een verblijfsvergunning heeft gekregen, ondanks het kraken van woningen en het bedreigen van de bewoners ervan. Dat deze woordvoerder van een groep ongedocumenteerde migranten, die Nederland allang hadden moeten verlaten, ook een verblijfsvergunning heeft gekregen is tevens illustratief voor het falende en verrotte asielbeleid. Alle andere schrijnende gevallen die minder of geen media-aandacht hebben gekregen, hebben overigens alle reden tot klagen. 

Het is hoog tijd dat dit 'asielbeleid', wat verworden is tot incidentenpolitiek, op de schop gaat en het wordt vervangen door een meer realistisch asielbeleid, met een overzichtelijke beroep- en bezwaarprocedure en, vooral, een effectief en werkbaar uitzetbeleid. Nog beter is het om het asiel- en migratiebeleid in te richten naar Australisch model. Daarmee neemt de kans toe dat de tekorten qua arbeidskrachten in bepaalde sectoren worden verminderd en dat het aantal steekincidenten en moordpartijen gaat afnemen. Bovendien wordt op zo'n manier meer en duurzaam draagvlak verkregen onder de autochtone bevolking en neemt de wederzijdse acceptatie (weer) toe. Echter, zolang de migrantencrisis voortwoekert en het verrotte asielbeleid niet wordt aangepast, is het wachten op het volgende schrijnende geval wat in de media verschijnt. 


Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kier Brul jr. overleden

Een reactie posten
Meer lezen

Cultuur met een kleine of grote 'C'?

Ongeveer anderhalve maand geleden bezocht ik, zoals wel vaker, op een zaterdagmiddag de bibliotheek aan de Schelpendam. Met het plan om even een aantal kranten door te nemen, viel ik daar middenin een akoestisch mini-concert van een artiest wiens naam ik helaas ben vergeten. Er hing een leuke sfeer met dit concert, letterlijk en figuurlijk tussen de boeken. De kleinschaligheid, ook wat betreft actieve toehoorders (ongeveer 8 m/v), was prettig en stoorde mij allerminst bij het doornemen van de kranten. Cultuur met een grote 'C', wat mij betreft, vanwege de passie van de artiest en het enthousiasme van het beperkt aanwezige publiek. Ik was dan ook verbaasd toen ik na afloop vernam dat dergelijke kleinschalige optredens niet meer zouden plaatsvinden. Er was geklaagd over geluidsoverlast; einde oefening... Omdat het merendeel van de bezoekers van de hoofdbibliotheek uit Katwijk aan Zee afkomstig zijn, zullen de bezwaren waarschijnlijk wel uit die hoek afkomstig zijn. Ik neem over...
3 reacties
Meer lezen

Wat volgt er op de Arabische Lente?

Na de omwentelingen in Tunesië en Egypte heeft de Arabische Lente vaste grond onder de voeten gekregen. Toezeggingen van de Marokkaanse koning, een nieuwe premier in Jordanië en een geldinjectie van de koning van Saoedi-Arabië zijn voorbeelden van maatregelen die de onrust in die landen enigszins tot bedaren hebben gebracht, zeker in vergelijking met de situatie in andere landen in de Arabische wereld. In Libië, Syrië en Jemen is de situatie immers behoorlijk uit de hand gelopen of dreigt dit te gebeuren. Hopelijk met meer vrijheid voor de bevolking als uitkomst. Mijn nieuwjaarswens voor meer vrijheid in o.a. deze drie landen dreigt gevolg te krijgen en dat is positief. De tussenstand is nu dat de opstandelingen in Libië, mede dankzij het militair ingrijpen conform VN-resolutie 1973 , voorzichtig aan terrein winnen. In Syrië was het afgelopen weekend vooral in het zuiden van dat land onrustig. Omdat het regime de onrust kennelijk niet meer kan ontkennen - ook in Damascus was het o...
Een reactie posten
Meer lezen

En het orkest speelde verder...

Afgelopen week was het weer raak, helaas. Een moslimterrorist meende een vreedzame Kerstmarkt in Straatsburg te moeten terroriseren door eerst Allahu Akbar te roepen en vervolgens te schieten op onschuldige bezoekers. Intussen zijn er vijf doden te betreuren. Vijf mensen die zich erop verheugden om een Kerstmarkt te bezoeken.... De respons op dit drama was zoals verwacht: een klopjacht op de dader (met het doodschieten van deze moslimfundamentalist als uiteindelijk bevredigend resultaat), bloemen op de plek des onheils, een minuut stilte in het Europees Parlement (Straatsburg is de stad van de plenaire vergaderingen van het Europees Parlement) en dat was het dan. Premier Rutte zei in een reactie: "Belangrijkste verzet dat we tegen dit soort idioten kunnen bieden is gewoon ons leven blijven leiden."  Ja, dat is iets te makkelijk gezegd. De uitspraak doet een beetje denken aan premier De Geer, die zelfs op de eerste oorlogsdag op 10 mei 1940 nog niet wilde geloven da...
Een reactie posten
Meer lezen

Aan de slag met duurzaam versimpelen

"Make it as simple as possible. But not simpler". Het wordt hoog tijd dat 'overheidsland' werk gaat maken van deze uitspraak van Albert Einstein. De ellende rondom de uitbetaling van hulpverleners die werken voor patiënten met een Persoonsgebonden Budget toont in ieder geval aan dat de 'complexe nood' hoog is. Het betreffende PGB-systeem zit klaarblijkelijk zodanig ingenieus en complex in elkaar dat met correcte en tijdige uitbetaling al teveel is gevraagd. Als in een ander land de overheid problemen ondervindt met het uitbetalen van relatief simpele dingen als salaris, roepen we al snel dat sprake is van een 'failure state'. Laten we daarom hopen dat met deze PGB-problematiek, hetgeen onaanvaardbaar veel impact had op zorgverleners, een dure les is geleerd.  Meer rendement, minder gedoe Jammer genoeg staat deze 'PGB-ellende' niet op zichzelf. Als we het woord 'PGB-systeem' vervangen door een ander overheidsproduct zien we dezelf...
Een reactie posten
Meer lezen