Doorgaan naar hoofdcontent

Waar ligt de grens?

Afgelopen week werden opnieuw Europeanen het slachtoffer van een in Manchester geboren dwaas die 'gegrepen was' door de Islam. Ditmaal waren het vooral kinderen en tieners die uit naam van een religie, wat de ideale voedingsbodem voor godsdienstverdwazing lijkt te zijn, een leuk concertbezoek met de dood moesten bekopen of voor het leven getekend zijn.
Opnieuw dood en verderf en opnieuw een dader die opeens radicaliseert en mogelijk onderdeel van een terreurnetwerk. De toekomst ziet er zeer somber uit als, net als deze zelfmoordterrorist, vele andere islamieten op deze manier van gedaante verwisselen. 

Natuurlijk, we kunnen in steden, luchthavens, concertzalen of waar dan ook alles barricaderen en strenge controles uitvoeren. Echter, zolang integratie en assimilatie 'vieze' woorden zijn en de buitengrenzen niet effectief worden bewaakt, blijft het dweilen met de kraan open. Hoewel een afzonderlijke anti-vrachtwagen hindernis in een winkelstraat best effectief kan zijn moeten er elders, in de samenleving en fysiek aan de buitengrenzen van Europa grenzen worden gesteld. En snel ook. 

Het lijkt tegen dovemansoren gezegd maar ik herhaal het nog maar eens een keer. Een combinatie van maatregelen op het gebied van integratie, assimilatie, effectieve grensbewaking en een eigentijds asielbeleid is keihard nodig. In andere woorden: Het Nederlands als voertaal in een moskee (uitbannen van Arabische teksten), keiharde aanpak straatterreur, keiharde aanpak van het ontstaan van parallelle samenlevingen, stoppen met diversiteit als dictaat m.b.t. personeelsbeleid bij de overheid, serieuze aanpak van mensenhandel, instellen van een zeeblokkade op de Middellandse Zee en een Europees of zonodig nationaal asielbeleid naar Australisch voorbeeld. Voor de aanpak van moslimradicalisme is voorts een moderne vorm van denazificatie nodig. Dat wil zeggen: goede scholing, samenleving zuiveren van ongewenste elementen, confrontatie met wandaden extremisten (zoals Abedi etc. etc.), instellen van beroepsverboden, etc. etc. 

Waar ligt de grens? Op dit moment is het buitengewoon verontrustend dat er op deze vraag geen duidelijk antwoord bestaat. Met het ongelimiteerd binnenlaten van migranten, het wegkijken bij integratie- en assimilatieproblemen en het intact laten van de voedingsbodem voor radicalisme is een ding duidelijk: de terreur zal niet stoppen en de toekomst ziet er op deze manier inktzwart uit. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kier Brul jr. overleden

Cultuur met een kleine of grote 'C'?

Ongeveer anderhalve maand geleden bezocht ik, zoals wel vaker, op een zaterdagmiddag de bibliotheek aan de Schelpendam. Met het plan om even een aantal kranten door te nemen, viel ik daar middenin een akoestisch mini-concert van een artiest wiens naam ik helaas ben vergeten. Er hing een leuke sfeer met dit concert, letterlijk en figuurlijk tussen de boeken. De kleinschaligheid, ook wat betreft actieve toehoorders (ongeveer 8 m/v), was prettig en stoorde mij allerminst bij het doornemen van de kranten. Cultuur met een grote 'C', wat mij betreft, vanwege de passie van de artiest en het enthousiasme van het beperkt aanwezige publiek. Ik was dan ook verbaasd toen ik na afloop vernam dat dergelijke kleinschalige optredens niet meer zouden plaatsvinden. Er was geklaagd over geluidsoverlast; einde oefening... Omdat het merendeel van de bezoekers van de hoofdbibliotheek uit Katwijk aan Zee afkomstig zijn, zullen de bezwaren waarschijnlijk wel uit die hoek afkomstig zijn. Ik neem over...

Wat volgt er op de Arabische Lente?

Na de omwentelingen in Tunesië en Egypte heeft de Arabische Lente vaste grond onder de voeten gekregen. Toezeggingen van de Marokkaanse koning, een nieuwe premier in Jordanië en een geldinjectie van de koning van Saoedi-Arabië zijn voorbeelden van maatregelen die de onrust in die landen enigszins tot bedaren hebben gebracht, zeker in vergelijking met de situatie in andere landen in de Arabische wereld. In Libië, Syrië en Jemen is de situatie immers behoorlijk uit de hand gelopen of dreigt dit te gebeuren. Hopelijk met meer vrijheid voor de bevolking als uitkomst. Mijn nieuwjaarswens voor meer vrijheid in o.a. deze drie landen dreigt gevolg te krijgen en dat is positief. De tussenstand is nu dat de opstandelingen in Libië, mede dankzij het militair ingrijpen conform VN-resolutie 1973 , voorzichtig aan terrein winnen. In Syrië was het afgelopen weekend vooral in het zuiden van dat land onrustig. Omdat het regime de onrust kennelijk niet meer kan ontkennen - ook in Damascus was het o...

En het orkest speelde verder...

Afgelopen week was het weer raak, helaas. Een moslimterrorist meende een vreedzame Kerstmarkt in Straatsburg te moeten terroriseren door eerst Allahu Akbar te roepen en vervolgens te schieten op onschuldige bezoekers. Intussen zijn er vijf doden te betreuren. Vijf mensen die zich erop verheugden om een Kerstmarkt te bezoeken.... De respons op dit drama was zoals verwacht: een klopjacht op de dader (met het doodschieten van deze moslimfundamentalist als uiteindelijk bevredigend resultaat), bloemen op de plek des onheils, een minuut stilte in het Europees Parlement (Straatsburg is de stad van de plenaire vergaderingen van het Europees Parlement) en dat was het dan. Premier Rutte zei in een reactie: "Belangrijkste verzet dat we tegen dit soort idioten kunnen bieden is gewoon ons leven blijven leiden."  Ja, dat is iets te makkelijk gezegd. De uitspraak doet een beetje denken aan premier De Geer, die zelfs op de eerste oorlogsdag op 10 mei 1940 nog niet wilde geloven da...

Aan de slag met duurzaam versimpelen

"Make it as simple as possible. But not simpler". Het wordt hoog tijd dat 'overheidsland' werk gaat maken van deze uitspraak van Albert Einstein. De ellende rondom de uitbetaling van hulpverleners die werken voor patiënten met een Persoonsgebonden Budget toont in ieder geval aan dat de 'complexe nood' hoog is. Het betreffende PGB-systeem zit klaarblijkelijk zodanig ingenieus en complex in elkaar dat met correcte en tijdige uitbetaling al teveel is gevraagd. Als in een ander land de overheid problemen ondervindt met het uitbetalen van relatief simpele dingen als salaris, roepen we al snel dat sprake is van een 'failure state'. Laten we daarom hopen dat met deze PGB-problematiek, hetgeen onaanvaardbaar veel impact had op zorgverleners, een dure les is geleerd.  Meer rendement, minder gedoe Jammer genoeg staat deze 'PGB-ellende' niet op zichzelf. Als we het woord 'PGB-systeem' vervangen door een ander overheidsproduct zien we dezelf...